7 گۆن زوپائے لمبان پاکُن کن که پاکیزگَ بان، منا بشۆد که چه برپا اسپێتترَ بان.
بله اگن رُژناییا رئوگا اێن، هما پئیما که آ رُژناییا اِنت، گڑا وتمانوتا همدل و همسِتک اێن و آییئے چُکّ ایسّائے هۆن مارا چه سجّهێن گناه و مئیاران پاک و پَلگارَ کنت.
بَندُکے زوپا بزورێت، تْرَشتئے تهئے هۆنانی بجنێت و وتی لۆگانی دروازگئے چانٹا، سَربُر و دوێن کَشانی داران پِری مُشێت، چه همے هۆنان که تْرَشتئے تها اَنت. تان سُهبا چه شما کَسّ چه لۆگئے دروازگا ڈَنّ در مئیئیت.
آیان زهرے مان اِنت چُش که مارئے زهرا، سْیَهمارێئے ڈئولا اَنت که گۆشی بستگاَنت و
شَمونپِتْرُسا گوَشت: ”او هُداوند! اگن اے گپّ اِنت، گڑا تهنا منی پادان نه، منی سر و دستان هم بشۆد.“