16 ترا په کُربانیگا واهگے نێست، اگن نه، منَ آورت، سۆچگی کُربانیگ ترا وشنۆدَ نکنت.
ترا په هئیرات و کُربانیگا هاجتے نێست، بله منی گۆشِت پَچ کرتگ، سۆچگی کُربانیگ و گناهانی کُربانیگِت نلۆٹتگ.
نون دلجم آن که تئو چه منی دل و جبینا راستیئے لۆٹۆک ائے و چێر و پناهێن درونا منا هکمتَ بَکشئے.
په کُربانیگی نهاِنت که ترا هکّلَ دئیان، تئیی سۆچگی کُربانیگ مُدام منی چمّانی دێما اَنت.
بله اگن کَسێا په زانت یَکّێئے سرا اُرش کرت و کُشتی، آییا منی کُربانجاها هم پَناه نێست. چه اۆدا هم دَری کن و مَرکئے سِزایی بدئے.
تئیی آدلێن کارانی هبرا کنان، سجّهێن رۆچا تئیی داتگێن نجاتئے جارا جنان، هرچُنت که آیانی هساب چه منی زانگا ڈنّ اِنت.