زَبور 51:14 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

¹⁴ او هُدا! او منی رَکّێنۆکێن هُدا! منا چه هۆن و کۆشئے گناها برَکّێن و زبانُن تئیی اَدل و راستیا نازێنیت.

زَبور 51:14 Referans Kwoze

زَبور 35:28

گڑا زبانُن سجّهێن رۆچا تئیی اَدلا گوانکَ جنت، تئیی ستا و سنایا.

پولُسئے کاگد په رومیان 10:3

چه آ پاکی و پَلگاریا ناسَهیگ و ناسَرپد اَتنت که چه هُدائے نێمگا اِنت و وتی جندئے پاکی و پَلگاریئے جۆڑێنگئے جُهدا اَتنت، پمێشکا وتا آ پاکی و پَلگاریئے دستا نداتگِش که چه هُدائے نێمگا اِنت.

زَبور 26:9

منی ساها گُنهکارانی هۆریگا مگر و زِندا گۆن هۆنیگان،

پێدایش 9:6

هرکَس انسانێئے هۆنا برێچیت، آییئے هۆن هم انسانێئے دستا رێچگَ بیت، چێا که هُدایا انسان وتی شِکلا اَڈّ کرتگ.

کاسِدانی کار 20:26

پمێشکا مرۆچی شمارا په راستی و دلجمیَ گوَشان که شمئے هچکَسئے هۆن منی گردنا نه‌اِنت.

کاسِدانی کار 18:6

وهدے یَهودیان پولُسئے هبر نمَنِّتنت و آاِش بَد و رَد گوَشت، پولُسا وتی گوَرئے کباه در کرت و آ شهرئے دَنز آیانی دێما چَنڈتنت و گوَشتی: ”من وتی کار کرتگ. نون شمئے هۆن شمئے وتی گردنا اِنت و من بێمئیار آن. چه اِد و رَند، هُدائے هبرا درکئومانی نیاما شِنگ و تالانَ کنان.“

دانیال 9:16

او هُداوند! په وتی سجّهێن اَدل و اِنساپا بچار و وتی هِژم و گَزبا چه وتی شهر اورشَلیما، چه وتی پاکێن کۆها بٹگلێن. مئے گناه و مئے پیرێنانی رَدکاریانی سئوَبا، سجّهێن همساهگێن کئوم اورشَلیما و تئیی کئوما کَلاگَ بندنت.

دانیال 9:7

اَدل تئیی جندئیگ اِنت، او هُداوند! بله ما مرۆچان پَشَل و سرجَهل اێن. یَهودائے مردم، اورشَلیمئے جَهمنند و سجّهێن اِسراییل اَنچُش اِنت، هما که نزّیکّ و گوَران اَنت و هما که دور اَنت. اے، تئو سجّهێن مُلکان گلّێنتگ‌اَنت که گۆن تئو بے‌وپایی‌اِش کرتگ.

زَبور 88:1

او هُداوند! او منی رَکّێنۆکێن هُدا! شپ و رۆچ تئیی بارگاها دْوا و پریاتَ کنان.

زَبور 68:20

مئے هُدا رَکّێنۆکێن هُدا اِنت، چه مرکا رَکّێنگ هُداوندئے دستا اِنت، تهنا هُداوندئے.

زَبور 55:23

بله تئو، او هُدا، بدکاران جُهلترێن کَلّا دئورَ دئیئے، هۆنوار و پرێبکارێن مردم وتی رۆچانی نێما هم زندگَ نماننت، بله من تئیی سرا تئوکلَ کنان.

زَبور 38:22

او هُداوند، منی رَکّێنۆک! په منی مَدَتا اشتاپ کن.

زَبور 25:5

دێم په وتی راستیا منا رهشۆن بئے و سَبک بدئے، چیا که تئو منی رَکّێنۆکێن هُدا ائے و سجّهێن رۆچا تئیی اِنتزار و ودارا آن.

پێدایش 42:22

روبِنا گوَشت: ”من وَه شمارا گوَشت که هچّی مکنێت، بله شما گۆش نداشت. نون مارا آییئے هۆنئے هساب دئیگی اِنت.“