زَبور 49:9 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

⁹ تانکه انسان نمیران بمانیت و هچبر کبرا مگندیت.

زَبور 49:9 Referans Kwoze

زَبور 89:48

کجام انسان اِنت که مرکَ نگندیت، کئے چه کبرئے زۆرا رکِّتَ کنت؟ اۆشت...

زَبور 16:10

چیا که تئو منا مُردگانی جهانا یلهَ نکنئے و وتی دۆستدارا سَڑَگ و پوسّگا نئیلئے.

کاسِدانی کار 2:31

داوودا چه پێشا، آیۆکێن رۆچ دیستگ‌اَتنت و مَسیهئے جاه جنَگئے بارئوا گوَشتگ‌اَتی که آ نه مُردگانی جهانا یله کنگَ بیت و نه آییئے جۆنَ سَڑیت و پوسّیت.

کاسِدانی کار 2:27

چێا که تئو منا مُردگانی جهانا یلهَ نکنئے و وتی هما پاکێنا سَڑَگ و پوسّگا نئیلئے.

زَبور 22:29

زمینئے سجّهێن زۆراور وراکَ ورنت و آییئے دێما کپنت، هاکیێن انسان کۆنڈانَ کپیت، هما که وتا، وت زندگ داشتَ نکنت.

کاسِدانی کار 13:33

گۆن ایسّائے زِندگ کنگا، په ما که آیانی چُکّ و اۆبادگ اێن، سَرجم و پوره‌ای کرت، اَنچُش که زَبورئے دومی بهرا نبیسگ بوتگ: ’تئو منی بَچّ ائے، مرۆچی من ترا پێدا کرتگ.‘