12 آدمی وتی اَرزش و هستۆمندیا نمانیت، چارپادانی پئیما اِنت که بێرانَ بنت.
آدمی وتی اَرزش و هستۆمندیئے تها نادان اِنت، چارپادانی پئیما اِنت که بێرانَ بنت.
بله مردمانی پئیما مرێت و شهزادگانی پئیما سرشکونَ بێت.“
تئو منی زِند بچیلّێئے کَدّا کرتگ، منی زِندمانئے سال، تئیی چمّا هچّ نهاَنت. سَدَّک آن که انسانئے زِند یک ساهے گێش نهاِنت.“ اۆشت...
پرچا که: ”انسان چۆ کاه و سبزگا اِنت و شان و شئوکتی چۆ کاهئے پُلّا. کاه و سبزگَ مرنت و پُلّ هم کپنت.
کائِنا گۆن وتی جَنا وپت و واب کرت و آییئے جَنئے لاپ پُرّ بوت و چه آییا هَنوک نامێن چُکّے پێدا بوت. کائِن شهرے اَڈّ کنگا اَت و شهرئے نامی وتی بچّئے نامئے سرا هَنوک کرت.