2 چیا که بُرزێن اَرشئے هُداوند باکَمال اِنت، سجّهێن جهانئے مزنێن بادشاه.
تئیی مزن و باکَمالێن ناما ستا کناتنت، هُداوند پاک اِنت.
که هُداوند مزنشانێن هُدا اِنت، سجّهێن ”هُدایانی“ مسترێن بادشاه.
چیا که هُدا سجّهێن جهانئے بادشاه اِنت، آییا گۆن شئیرے بنازێنێت.
او هُدا! تئو وتی پاکێن جاگها باکَمال ائے، اِسراییلئے هُدا وتی کئوما زۆر و واکَ بکشیت. هُدایا ستا و سنا بات.
گۆن وتی باکمالێن کاران، مارا په اَدل و اِنساپ پسّئوَ دئیئے. او مئے رَکّێنۆکێن هُدا! زمینئے چار کُنڈ و دوردستترێن دریایانی اُمێت گۆن تئو اِنت.
ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”آسمان و زمینئے سجّهێن زۆر و واک منی دستا دئیگ بوتگ.
تئیی باکَمالێن کارانی زۆراوری هَمُک زبانئے سرا اِنت و من تئیی مزنێن کارانی جارا جنان.
آ هاکمانی گرورانَ پرۆشیت، زمینئے بادشاه چه آییا تُرسنت.