8 بیاێت هُدائے کاران بچارێت، بگندێت که آییا زمینا چۆنێن بێرانی آورتگ.
بیاێت و بچارێت که هُدایا چے کرتگ، اَجبێن کار په بنی آدما.
شپا پِرئون و آییئے سجّهێن هِزمتکار و سجّهێن مِسری پاد آتکنت. مِسرا مزنێن گرێوَگ و زاریے چِست اَت. چشێن لۆگے نێستاَت که اۆدا یکّے نمُرتگاَت.
هِزمتکاران گۆن پِرئونا گوَشت: ”تان کدی اے مرد مئے گُٹّا لۆپ اِنت؟ بِلّی مردمَ رئونت و وتی هُداوندێن هُدائے پرستشا کننت. مِسر تباه اِنت، تئو اَنگت سرپدَ نبئے؟“
هُدا په من مهربان اِنت و منی کُمکا کئیت، دژمنانی سرا وتی پێرۆزیا گندان.
بَهتاور هما اِنت آکوبئے هُدا آییئے کُمکّ اِنت، هما که اُمێتی وتی هُداوندێن هُدائے سرا اِنت،