20 اگن ما وتی هُدائے نام بشمشتێن، یا دست په بیگانگێن هُداێا بُرز کرتێن،
شمئے نیاما درامدێن هُداے مبات و بیگانگێن هُداێئے دێما سرا جَهل مکنێت.
کاسِد چه مِسرا کاینت هَبَشَه اشتاپیا وتی دستان دێم په هُدایا بُرزادَ کنت.
آییئے کرتگێن کارِش شَمُشتنت، هما اَجَبێن کار که آیانا پێشی داشتگاتنت،
اے سجّهێن مئے سرا آتکگاَنت، بله اَنگت ما ترا نشمُشتگ و گۆن تئیی اَهدا ناراست نبوتگێن.
موسّایا گوَشت: ”من اَنچۆ که چه شهرا درَ کایان، وتی دستان هُداوندئے نێمگا چِستَ کنان. گرَندَ اۆشتیت و ترۆنگلئے گوارگ بندَ بیت که تئو بزانئے که دنیا هُداوندئیگ اِنت.
بله بادشاه هُدائے درگاها شادهیَ کنت و هرکَس که گۆن هُدایا سئوگندَ وارت پَهرَ کنت، چیا که درۆگبندانی دپ چُپّ و بندگَ بیت.