1 او هُدا! گناهئے بُهتاما چه منی سرا بٹَگلێن، هُداناباورێن کئومێئے دێما، په منی هَکّا جاه بجن و منا چه بدکار و پرێبکارانی دستا برَکّێن،
او هُداوند! گۆن همایان بمڑ که گۆن منَ مڑنت و گۆن همایان جنگ کن که گۆن من جنگَ کننت.
او هُداوند! گناهئے بُهتاما چه منی سرا بٹَگلێن، چیا که وتی بێمئیاریئے تها گامُن جتگ و بے لرزگے هُداوندئے سرا تئوکلُن کرتگ.
بِلّ که هُداوند په کئومان شئور و هُکم ببُرّیت. او هُداوند! گۆن منی راستی و تچکیا، وتی دادرسیا منی پهرێزکاریانی سرا بکن.
او منی هُداوندێن هُدا! په وتی اَدلئیگی گناهئے بُهتاما چه من ٹگلێن، مئیل آ منی سرا شادهی بکننت.
او منی هُدا منا چه بدکارانی دستا برَکّێن، چه ستمگر و بێرهمانی پنجگا.
درۆگبندان بێگواهَ کنئے، هُداوند چه هۆنیگ و پرێبکاران نپرتَ کنت.
بِلّ تُرے بےاِزّت کنگ بوت، بله اَنگت هم هچکَسی بےاِزّت نکرت. تنتنا وهدے سکّی سگّگا اَت، کَسّارا پادتراپی ندات. آییا هُدائے سرا تئوکل کرت که تچکێن اِنساپ و دادرَسیَ کنت.
اے هُدا اِنت که دادرسیَ کنت، یکّێا اێرَ جنت و یکّێا سربُرزَ کنت.
بِلّ که کئومانی رُمب تئیی گوَرا یکجاه بنت، چه بُرزا اِشانی سرا هاکمی بکن!
او آدلێن هُدا که دل و درونانَ زانئے! بدکارانی شِرّیان هلاس کن و پهرێزکاران په دل مُهر بدار.
چیا که بیگانگ، منی دێما په دژمنی پاد آتکگاَنت و سِتمگر منی کۆشئے پدا اَنت، هما که هُدایا وتی چمّانی دێما نئیارنت. اۆشت...
گُروناکان په من دام چێر گێتکگ، دامی چمّگ. منی راها تَلکِش چێر کرتگ. اۆشت...