5 چه منی اَهمکیا ٹپُّن بۆ گپتگ و بَژناک اَنت.
او هُدا! تئو زانئے که من اهمکی کرتگ، منی گناه چه تئو چێر نهاَنت.
سرێنا سۆچناکێن دردے تئورێنگا اِنت و جسما دْراهیے نێست.
وهدے چُپّ و بێتئوار اتان هَڈّ و بندُن پوسّان اتنت، چه سجّهێن رۆچئے زاری و پریاتان.
او هُداوند! مهربانی کن و منا برَکّێن. هُداوندا! زوتّ په منی مَدَتا بیا.
بَهتاور هما اِنت که تئوی گچێنَ کنئے و وتی بارگاها کارئے تانکه همۆدا جهمنند ببیت. چه تئیی درگاهئے نێکیا سێراپ باتێن، چه تئیی پرستشگاهئے پاکیا.