3 دپئے هبری بدی و پرێب اِنت، چه اگلمندی و نێککاریا دستی شُشتگ.
زبانی چۆ ٹێلا چرپ اَت بله دلی جنگیگ، دپئے هبری چه رۆگنا نرمتر، بله کَشّتگێن زَهم اتنت.
دپ و زبانی چه نالت و پرێب و سِتما پُرّ اِنت، آییئے زبانئے چێرا پِتنه و شِرکاریا کُدام بستگ.
آ چه ما در آتکنت، بله چۆناها چه ما نهاتنت، اگن چه ما بوتێننت، گۆن ما منتنت. بله آیانی رئوگا شَرّ پێش داشت چه آیان یکّے هم چه ما نهاَت.
چه آیان یکّێا، که شَریَتئے کازیے اَت، په ایسّائے چَکّاسگا چه آییا جُست کرت:
وتی زبانا چۆ مارا تێزَ کننت و گرّمارئے زهرِش لُنٹانی چێرا اِنت. اۆشت...
بله هما مردم که چپّ و چۆٹێن راهانَ رئونت، هُداوند آیان گۆن بدکاران یکجاهَ گَلّێنیت. اِسراییل اێمن و سلامت بات.
سرپد بێت، او کئومئے نازانتان! او جاهلان! کدێن آکِلَ بێت؟
بدکاران چه ماتئے لاپا وتی راه گار داتگ و چه پێدایشا گُمراه و درۆگبند اَنت.
چیا که راستی آیانی زبانا نێست و دل و دَرونِش تباهی اِنت و بسّ. گُٹّ و گلواِش پْراهێن کَبرے و وتی زبانا په چاپلوسی کارَ بندنت.
وهدے پِرَ ترّیت و گندیت که آ جاگه رُپتگ و ساپ و سَلّه اِنت،