1 او هُداوند! گۆن همایان بمڑ که گۆن منَ مڑنت و گۆن همایان جنگ کن که گۆن من جنگَ کننت.
او هُدا! گناهئے بُهتاما چه منی سرا بٹَگلێن، هُداناباورێن کئومێئے دێما، په منی هَکّا جاه بجن و منا چه بدکار و پرێبکارانی دستا برَکّێن،
منی هکّئے دێمپانیا بکن و منی پُشت بئے، وتی کئولئے هسابا منا زندگ بدار.
هُداوندا آیانی اَرّابهانی پَرَّگ گَٹّێنتنت که اَرّابهانی برگ په آیان گران ببیت. مِسریان گوَشت: ”بیاێت چه اِسراییلیانَ تَچێن که هُداوند په آیانیگی گۆن مِسرا جنْگا اِنت.“
بله اگن چه هُدائے نێمگا اِنت، شما اِشان داشتَ نکنێت. گڑا بزانێت که آ وهدا شمئے جنْگ گۆن هُدایا بیت.“ آییئے هبرِش مَنِّت،
باز جاک و جیک بوت و پَریسیانی شَریَتئے لهتێن زانۆگرا په نمَنّگ گوَشت: ”ما په اے مردا هچّ مئیارے نگِندێن، بلکێن یکّ روه یا پرێشتگێا گۆن اِشیا هبر کرتگ.“
هُداوند وت په شما جنگَ کنت، شما بَسّ آراما بنندێت.“
بله اگن آییئے تئوارا شرّیئے سرا گۆش بدارئے و هرچے که منَ گوَشان، هما پئیما بکنئے گڑا من تئیی دژمنانی دژمنَ بان و تئیی بَدواهانی بَدواه.