10 ورناێن شێر مهتاج و شدیگَ بنت، بله هُداوندئے شۆهاز کنۆکان چه نێکیا هچ کمّیے نێست.
که هُداوندێن رۆچ و اِسپرے، هُداوند رهمتَ بَکشیت و اِزّتَ دنت. هما که زندا په بێمئیاریَ گوازێنیت، هُداوند شرّێن چیزّان چه آییا دورَ نداریت.
دنیائے سجّهێن هُداناباورێن مردم اے چیزّانی رَندا تچنت، بله شمئے آسمانی پتَ زانت که شمارا اے چیزّ پَکار اَنت.
شێر په وتی شکارا گُرّنت و وتی وراکا چه هُدایا لۆٹنت.
هُداوند منی شپانک اِنت، هچ چیزّئے مهتاجَ نبان.
تانکه آیانی اَرواها چه مرکا برَکّێنیت و مان ڈُکّالا زندگِش بداریت.
آییئے لۆگ چه مال و مِلکتا پُرَّ بیت و آییئے پهرێزکاری تان اَبد برجمَ مانیت.