18 هئو! هُداوندئے چمّ گۆن همایان اِنت که چه آییا تُرسنت، گۆن همایان که اۆست و اُمێتِش آییئے مِهر اِنت،
چێا که هُداوندئے چمّ، نێک و پهرێزکارێن مردمان سکّ اِنت و گۆشی گۆن همایانی دْوایا. بله هُداوند وتی دێما چه بدکِردێن مردمانَ تَرّێنیت.“
هُداوند همایانی سرا وشَّ بیت که چه آییا تُرسنت و سجّهێن اۆست و اُمێتِش گۆن آییئے مِهرا اِنت.
بله من زئیتونئے سبزێن درچکێئے پئیما آن، که هُدائے لۆگا سبزَ بیت. منی تئوکَل هُدائے مِهرئے سرا اِنت اَبد تان اَبد.
بله تئیی مِهرئے سرا تئوکلَ کنان، دلُن گَل و بالَ بیت که تئو منا رَکّێنتگ.
آ همایان وراکَ دنت که آییئے تُرسِش دلا اِنت، وتی اَهد و کَرارا تان اَبد یاتَ کنت.