زَبور 32:7 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

⁷ تئو منی چێر بئیگئے جاگه ائے، چه سَکّی و تنگیان منا اێمنَ دارئے و گۆن آزاتیئے سئوت و زێملان گوَرامبازَ کنئے. اۆشت...

زَبور 32:7 Referans Kwoze

زَبور 91:1

هما که بُرزێن اَرشئے هُدائے پناهگاها نِشتگ، زۆراکئے ساهگا آرامَ گیپت.

زَبور 119:114

تئو منی پناه و اِسپَر ائے، من وتی اۆست و اُمێت گۆن تئیی هبرا بستگ.

زَبور 27:5

چیا که سکّی و سۆریانی رۆچا منا وتی ساهگا داریت، وتی تمبوئے تها چێرَ دنت و تلارێئے سرا بُرزا اۆشتارێنیت.

زَبور 9:9

هُداوند په زُلم دیستگێنان، بُرزێن کلاتے کلاتے بُرزێن، مان سکّێن ساهتان.

زَبور 31:20

اِشان وتی بارگاهئے پناها چه مردمانی پندلان چێر و اَندێمَ دارئے و وتی ساهگا چه بُهتام جنۆکێن زُبانان دور.

زَبور 143:9

او هُداوند! منا چه دژمنان برَکّێن، من تئیی کِرّا چێرَ بان.

زَبور 98:1

په هُداوندا نۆکێن سئوتے بجنێت، که اَجَبێن کاری کرتگ، آییئے راستێن دست و پاکێن باسکا سۆب و پیرۆزی کَٹّتگ.

زَبور 40:3

نۆکێن سئوتے منی دپا داتی، مئے هُدائے ستا و سنائے شئیر. بازێنے گندیت و منّیت و هُداوندئے سرا تئوکلَ کنت.

اِلهام 7:10

په بُرزتئواری کوکّارا اَتنت: ”رَکّێنگ مئے هُدائے دستا اِنت، هماییئے که تَهتئے سرا نِشتگ و رَکّێنگ گوَرانڈئے هم دستا اِنت.“

زَبور 32:10

بدکارئے رنج و اَزاب باز اَنت، بله هُداوندئے مِهر هماییئے چَپّ و چاگردا گیپت که هُداوندئے سرا تئوکلَ کنت.

زَبور 5:12

اَلّما، تئو، او هُداوند، پهرێزکاران برکتَ دئیئے و آیان گۆن وتی مِهر و رهمتا اِسپرئے پئیما نگهپانَ بئے!

زَبور 18:5

مُردگانی جهانئے ساد و بندان پتاتگ‌اتان و گۆن مرکئے داما، دێم په دێم اتان.