9 ”منی مرکا چِه سوتّے مان و کبرئے تها منی اێر رئوگا چۆنێن پایدگے؟ زانا، هاک ترا ستا دنت؟ جارَ جنت که تئو وپادار ائے؟
چیا که مُردگ ترا یات کرتَ نکننت، کئے اِنت که چه مُردگانی جهانا تئیی شُگرا بگیپت؟
منَ نمِران، زندگَ مانان و هُداوندئے کرتگێن کارانی جارا جنان.
گۆن وتی دپا آییئے کِرّا پریاتُن کرتگ، آییئے ستا و سنا منی زبانا اَت.