زَبور 30:5 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

⁵ چیا که هِژمی دمانے و مِهر و رهمتی اُمرئے دْراجیا. بیت که سجّهێن شپے په گرێوگ بگوَزیت، بله بامگواها شادهی وتی چهرگا زاهرَ کنت.

زَبور 30:5 Referans Kwoze

مَتّا 5:4

بَهتاور اَنت هما که گَمیگ و پُرسیگ اَنت، چێا که آیان تسلّا و دِلبڈّیَ رَسیت.

زَبور 103:9

مارا تان اَبد مئیاریگَ نکنت و نه مُدام په ما گزَبَ گوارێنیت.

زَبور 16:11

تئو منا زِندئے راها سۆجَ دئیئے و وتی بارگاها منا چه شادمانیا سررێچَ کنئے. تئیی راستێن کَشا، وشّی اَبدمان اِنت.

زَبور 63:3

چیا که تئیی مِهر چه زندا شَرتر اِنت، منی لُنٹ ترا نازێننت.

زَبور 59:16

بله من تئیی کدرتئے تئوسیپا سئوت و سازَ جنان، سُهبا تئیی مِهرئے ستایا سئوتَ جنان و شادهیَ کنان، چیا که تئو منی بُرزێن کلات ائے و سکّیانی وهدا منی پناهگاه.

زَبور 46:5

هُدا شهرئے نیاما اِنت و شهرَ نسُریت، بامگواها هُدا مَدَتیَ کنت.

زَبور 143:8

بامگواهان تئیی مِهرئے هبرا بِشکناتان، که من تئیی سرا تئوکل کرتگ، سۆج دئے که کجام راها برئوان، که من وتی زِند تئیی دستا داتگ.

زَبور 103:17

بله هُداوندئے مِهر، اَزل تان اَبد هما مردمانی همراه اِنت که آییئے تُرسِش دلا اِنت و آییئے اَدل، اِشانی چُکّ و نماسگانی همراه،

اِلهام 22:17

پاکێن روه و بانۆرَ گوَشنت: ”بیا.“ هما که اِشکنت، بِلّ گوَشیت ”بیا.“ هما که تُنّیگ اِنت، بِلّ کئیت، هما که لۆٹۆک اِنت بِلّ چه زِنداپا مُپت و بے زرّا زوریت.

پێدایش 32:24

آکوب اێوَک بوت. یکّ مردے آتک و تان بامگواها گۆن آییا بَند مِڑِت.

اِلهام 22:1

رندا پرێشتگا منا زِنداپئے کئور پێش داشت که چۆ بلۆرا ساپ اَت. چه هُدا و گوَرانڈئے تَهتا در آیگا اِنت و

دَرگوَز 3:15

هُدایا گۆن موسّایا اے هم گوَشت: ”گۆن بنی اِسراییلا بگوَش که ’یَهوِه‘، بزان شمئے بُنپیرکانی هُدا، اِبراهێمئے هُدا، اِساکئے هُدا و آکوبئے هُدایا منا شمئے کرّا راه داتگ. تان اَبد منی نام همِش اِنت و من نَسلانی نَسل همے ناما یات کنگَ بان.

زَبور 47:7

چیا که هُدا سجّهێن جهانئے بادشاه اِنت، آییا گۆن شئیرے بنازێنێت.

زَبور 97:12

او پهرێزکاران! هُداوندئے بارگاها شادهی کنێت و آییئے پاکێن ناما بنازێنێت.

زَبور 145:10

او هُداوند! تئیی دستئے همُک کار تئیی شُگرا گیپت، تئیی وپادار ترا نازێننت.