6 چه لَکّانی لَکّا نترسان که چه هر نێمگا منا اَنگرِّش کرتگ.
اے چیزّانی بارئوا چے بگوَشێن؟ اگن هُدا گۆن ما گۆن اِنت، کئے مئے دژمن بوتَ کنت؟
اگن چه مرکئے تهارترێن شێپ و دَرَگان هم بگوَزان چه هچ بیمّ و بلاها نترسان، چیا که تئو گۆن من گۆن ائے، تئیی لٹّ و اَسا منا تسلّا بَکشیت.
لشکرانی هُداوند گۆن ما گۆن اِنت، آکوبئے هُدا مئے کلات اِنت. اۆشت...
پمێشکا نترسێن، تُرے زمین بجمبیت و کۆه دریائے دلا بکپنت.
جهانئے بادشاه تئیارَ بنت و هاکم یکجاه مُچّ، هُداوند و آییئے مَسیهئے هِلاپا اۆشتنت: