زَبور 28:7 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

⁷ هُداوند منی زۆر و اسپر اِنت، دلُن آییئے سرا تئوکلَ کنت و مَدَتُن رَستگ. دل چه شادمانیا سررێچ اِنت و گۆن وتی سئوت و نازێنکان آییئے شُگرا گران.

زَبور 28:7 Referans Kwoze

زَبور 40:3

نۆکێن سئوتے منی دپا داتی، مئے هُدائے ستا و سنائے شئیر. بازێنے گندیت و منّیت و هُداوندئے سرا تئوکلَ کنت.

زَبور 13:5

بله تئیی مِهرئے سرا تئوکلَ کنان، دلُن گَل و بالَ بیت که تئو منا رَکّێنتگ.

زَبور 28:8

هُداوند وتی مردمانی زۆر و توان اِنت، په رۆگن پِر مُشتگێنا رکّگئے کلاتے.

زَبور 84:11

که هُداوندێن رۆچ و اِسپرے، هُداوند رهمتَ بَکشیت و اِزّتَ دنت. هما که زندا په بێمئیاریَ گوازێنیت، هُداوند شرّێن چیزّان چه آییا دورَ نداریت.

زَبور 69:30

هُدائے ناما گۆن سئوتَ نازێنان و گۆن بازێن شُگرگزاریا شان و شئوکتیَ دئیان.

زَبور 22:4

مئے پتان تئیی سرا تئوکل کرت، تئیی سرا تئوکلِش کرت و تئو رَکّێنتنت.

زَبور 91:4

آ ترا گۆن وتی پُٹ و بالانَ پۆشێنیت و آییئے بانزُلانی چێرا پناهَ بئے، آییئے وپاداری اِسپر و دیوالے.

زَبور 3:3

بله تئو او هُداوند! وت منی چاگردا اِسپر ائے، منی شان و شئوکت ائے، منا سرپرازَ کنئے.

زَبور 21:1

او هُداوند! بادشاه چه تئیی زۆرا شادمانیَ کنت و چه تئیی رَکّێنگا اِنت که اینچُک گَل و بال اِنت.

پێدایش 15:1

چه اے چیزّان و رند، هُداوندئے هبر الهام و شُبێنێئے تها په اِبراما آتک: ”او اِبرام! متُرس، من تئیی اِسپر آن. تئیی اِنام سکّ مزن اِنت.“

اِلهام 5:9

آ نۆکێن سئوتے جنَگا و گوَشگا اَتنت: ”تئو تومارئے زورگ و اِشیئے مُهرانی پَچ کنگئے لاهک ائے چێا که تئو هِلار کنگ بوتگئے و گۆن وتی هۆنا په هُدایا چه هر کَبیله، زبان، کئوم و راجا مردم په بها زرتگ.

زَبور 46:1

هُدا مئے پناهگاه و زۆر و واک اِنت، مَدَت کنۆکے که سکّیانی وهدا تئیار اِنت.

زَبور 33:21

مئے دل آییئے بارگاها شادمانیَ کنت، چیا که مئے تئوکل هماییئے پاکێن نامئے سرا اِنت.

اِلهام 15:3

آیان هُدائے هِزمتکار موسّائے سئوت دپا اَت و گوَرانڈئے سئوت هم. گوَشگا اَتنت: ”تئیی کار مزن و هئیران کنۆک اَنت، او پُرواکێن هُداوندێن هُدا! تئیی راه په اَدل و راستی اَنت، او کئومانی بادشاه!

زَبور 19:14

او هُداوند! منی دپئے هبر و دلئے پگر و هئیال تئیی دلا بننداتنت، تئو که منی تلار و پُشت و پناه ائے.

زَبور 3:4

هُداوندُن گۆن بُرزێن تئوارے پریاتَ کرت و آییا چه وتی پاک و گچێنیێن کۆها منا پَسّئو دات. اۆشت...

زَبور 13:6

هُداوندا نازێنان، که مُدام منی سرا مهربان بوتگ.

زَبور 37:39

پهرێزکارانی رَکّێنۆک هُداوند اِنت و سکّیئے وهدا آیانی کلات.

زَبور 43:2

چیا که تئو منی کلات ائے. تئو پرچا منا چه وت دور کرتگ؟ چیا چه دژمنئے آزارا مۆتک بیاران؟

زَبور 46:2

پمێشکا نترسێن، تُرے زمین بجمبیت و کۆه دریائے دلا بکپنت.