زَبور 27:5 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

⁵ چیا که سکّی و سۆریانی رۆچا منا وتی ساهگا داریت، وتی تمبوئے تها چێرَ دنت و تلارێئے سرا بُرزا اۆشتارێنیت.

زَبور 27:5 Referans Kwoze

زَبور 31:20

اِشان وتی بارگاهئے پناها چه مردمانی پندلان چێر و اَندێمَ دارئے و وتی ساهگا چه بُهتام جنۆکێن زُبانان دور.

زَبور 138:7

هرچُنت که سَکّی و سۆریانی تها گَردان، بله تئو منا زندگَ دارئے. تئو منی دژمنانی هِژمئے هلاپا وتی دستا شهارئے و گۆن وتی راستێن دستا منا رَکّێنئے.

زَبور 91:1

هما که بُرزێن اَرشئے هُدائے پناهگاها نِشتگ، زۆراکئے ساهگا آرامَ گیپت.

زَبور 119:114

تئو منی پناه و اِسپَر ائے، من وتی اۆست و اُمێت گۆن تئیی هبرا بستگ.

زَبور 50:15

سکّی و سۆریانی رۆچا منا بلۆٹ، من ترا نجاتَ دئیان و تئو منا شان و شئوکتَ دئیئے.“

زَبور 40:2

منا چه جُهلانکێن کَلّێا در آورتی، چه گِل و گنداپا، منی پادی تلارێئے سرا اۆشتارێنت و گامی مُهر کرتنت.

زَبور 17:8

منا چۆ وتی چمّا بسمبال و وتی بانزُلانی ساهگا چێر بدئے،

زَبور 46:1

هُدا مئے پناهگاه و زۆر و واک اِنت، مَدَت کنۆکے که سکّیانی وهدا تئیار اِنت.

زَبور 91:15

آ منا تئوارَ کنت و من پسّئویَ دئیان، سکّیان آییئے همراهَ بان، آییا نجاتَ دئیان و اِزّتَ بَکشان.

زَبور 57:1

منی سرا رهم کن. او هُدا! منی سرا رهم کن، چیا که منی اَرواه تئیی مئیار و باهۆٹ اِنت. تئیی بانزُلانی ساهگا پناهَ زوران، تان هما وهدا که اے بلاه برئوت و بگوَزیت.

زَبور 61:2

ترا چه زمینئے گُڈسرا گوانکَ جنان، وهدے دلُنَ دْرهیت. منا دێم په تلارێا بر که چه من بُرزتر اِنت.

زَبور 18:33

منی پادان آسکانی پئیما تێزَ کنت و منا بُرزیانی اۆشتگا لاهِکیَ دنت.

زَبور 83:3

تئیی کئومئے هلاپا په چالاکی پندلَ سازنت و تئیی گران‌کَدرێنانی هلاپا شئور و سلاهَ کننت.

زَبور 77:2

سکّی و سۆریانی رۆچا هُداوندئے شۆهازا آن، سجّهێن شپا منی دست دْراج اَنت و دَمَ نبَران، منی اَرواه آرام گِرَگَ نلۆٹیت.

زَبور 10:1

او هُداوند! په چے دور اۆشتاتگئے؟ چیا وتا سکّێن ساهتان چێرَ دئیئے؟

مَتّا 23:37

اورشَلیم، او اورشَلیم! تئو پئیگمبرانَ کُشئے و هُدائے راه داتگێنان سِنگسارَ کنئے. باز رندا من لۆٹتگ تئیی چُکّان وتی کِرّا مُچّ و یکجاه بکنان، اَنچُش که نکێنکێن مُرگے چورگ و چیپُّکان وتی بال و بانزُلانی چێرا مُچَّ کنت، بله شما نلۆٹت.

زَبور 31:21

هُداوندا ستا بات، چیا که وتی اَجَبێن مِهرا همے وهدا په من پدّرَ کنت که من دئوره بوتگێن شهرێئے پئیما اَنگِرّ آن.

زَبور 40:3

نۆکێن سئوتے منی دپا داتی، مئے هُدائے ستا و سنائے شئیر. بازێنے گندیت و منّیت و هُداوندئے سرا تئوکلَ کنت.

زَبور 61:3

چیا که تئو منی پناهگاه بوتگئے و دژمنانی دێما مُهرێن بُرجے.