10 اگن مات و پت هم منا یله بکننت، هُداوند وت منا زوریت و دستَ گیپت.
بچارێت، یکّ وهدے کئیت و آ وهد انّون بُنگێج بوتگ که شما سجّهێن شِنگ و شانگَ بێت و هرکَس وتی راها رئوت. منا تهنا یلهَ دئیێت، بله اَنگت تهنا نبان، چێا که منی پت گۆن من گۆن اِنت.
بزان هرکَسئے دژمن آییئے وتی مردمَ بنت.
ائولی رندا که من هَکدیوانا پێش کنگ بوتان، کسّ منی کُمَکّا نئیاتک. سجّهێنان منا یله کُرت. هُدا اِشان ببکشات.
براتانی چمّا بیگانگ بوتگان و وتی ماتئے چُکّانی دێما دَرامدے.
وهدے ایسّایا اِشکت که بینا بوتگێن مردِش گلّێنتگ، آ مردی در گێتک و گوَشتی: ”ترا انسانئے چُکّئے سرا ایمان هست؟“