زَبور 27:1 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

¹ هُداوند منی رُژن و رَکّێنۆک اِنت، چه کئیا بترسان؟ هُداوند منی زِندئے کلات اِنت، چه کئیا بیمّے ببیت؟

زَبور 27:1 Referans Kwoze

زَبور 118:6

هُداوند گۆن من اِنت، منَ نتُرسان. انسان منا چے کرتَ کنت؟

دَرگوَز 15:2

هُداوند منی زۆر و واک و منی نازێنک اِنت. هُداوند په من نجاتے بوت. منی هُدا اِنت، منَ نازێنانی. منی پتئے هُدا اِنت و من آییا سَتا و سَنا کنان.

زَبور 84:11

که هُداوندێن رۆچ و اِسپرے، هُداوند رهمتَ بَکشیت و اِزّتَ دنت. هما که زندا په بێمئیاریَ گوازێنیت، هُداوند شرّێن چیزّان چه آییا دورَ نداریت.

پولُسئے کاگد په رومیان 8:31

اے چیزّانی بارئوا چے بگوَشێن؟ اگن هُدا گۆن ما گۆن اِنت، کئے مئے دژمن بوتَ کنت؟

یوهَنّا 8:12

ایسّایا پدا گۆن مردمان هبر کرت، گوَشتی: ”جهانئے رُژن و نور من آن. کَسے که منی رَندگیریا کنت، آییئے راه هچبر تهارَ نبیت و آ زِندئے رُژناییئے واهندَ بیت.“

زَبور 62:6

منی تلار و منی رَکّێنۆک تهنا هما اِنت، منی کلات اِنت، منَ نلرزان.

زَبور 18:28

او هُداوندێن هُدا! تئو منی چِراگا رُژناگَ کنئے. هما اِنت که منی تهارۆکیان رۆشنَ کنت.

په پیلیپیان پولُسئے کاگد 4:13

من مَسیهئے برکَتا هرچے کرتَ کنان، چێا که هما منا زۆر و توانَ دنت.

زَبور 118:21

تئیی شُگرا گِران که تئو منا پَسّئو دات، تئو منی رَکّێنۆک ائے.

زَبور 19:14

او هُداوند! منی دپئے هبر و دلئے پگر و هئیال تئیی دلا بننداتنت، تئو که منی تلار و پُشت و پناه ائے.

اِلهام 21:23

و شهرا نه رۆچ پکار اِنت و نه ماه که آییا رُژنا بکننت، چێا که هُدائے شان و شئوکت اِشیا رُژنا کنت و گوَرانڈ اِشیئے چراگ اِنت.

زَبور 62:2

منی تلار و منی رَکّێنۆک تهنا هما اِنت، منی کلات اِنت، هچبرَ نلرزان.

زَبور 18:46

هُداوند زندگ اِنت. په منی تلارێن هُدایا نازێنک. منی رَکّێنۆکێن هُدایا شان و شئوکت بات.

اِلهام 22:5

اۆدا هچبر شپَ نبیت، چراگ و رۆچئے رُژنئے زلورتَ نبیت، چێا که هُداوندێن هُدا وت آیانی سرا وتی رُژنا دْرپشێنیت و آ، اَبد تان اَبد هُکمرانیَ کننت.

یوهَنّا 1:9

هما راستێن رُژن که په سجّهێن مردمان رُژناییَ کاریت، نون جهانا پێداک اَت.

اِلهام 7:10

په بُرزتئواری کوکّارا اَتنت: ”رَکّێنگ مئے هُدائے دستا اِنت، هماییئے که تَهتئے سرا نِشتگ و رَکّێنگ گوَرانڈئے هم دستا اِنت.“

لوکا 2:30

چێا که من گۆن وتی چمّان چه تئیی نێمگا اے نِجات و رَکّێنگ دیستگ

زَبور 11:1

من هُداوندئے مئیار و باهۆٹ آن، گڑا شما منا چِه پئیما گوَشێت: ”مُرگے ببئے و وتی کۆها بال کن.

زَبور 3:8

رَکّێنۆک هُداوند اِنت، تئیی برکت تئیی کئوما برسات! اۆشت...

لوکا 3:6

جهانئے سجّهێن مردم چه هُدائے نێمگا رَکّێنگ و رَستگاریَ گندنت.“

مَتّا 8:26

گۆن آیان گوَشتی: ”او کَمباوران! شمارا چێا تُرسیت؟“ رَندا پاد آتک، گوات و گوَرمی هَکّل داتنت و توپّان پَهک اێرمۆش بوت.

زَبور 43:2

چیا که تئو منی کلات ائے. تئو پرچا منا چه وت دور کرتگ؟ چیا چه دژمنئے آزارا مۆتک بیاران؟

زَبور 18:29

گۆن تئیی مَدَتا لشکرێئے سرا اُرُش و هَملهَ بران و گۆن هُدائے کُمکا اِنت که چه بُرزێن دیوالان کُپَّ کنان.