زَبور 25:5 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

⁵ دێم په وتی راستیا منا رهشۆن بئے و سَبک بدئے، چیا که تئو منی رَکّێنۆکێن هُدا ائے و سجّهێن رۆچا تئیی اِنتزار و ودارا آن.

زَبور 25:5 Referans Kwoze

زَبور 25:10

هما که هُداوندئے اَهد و پئیمانئے سرا اۆشتنت، آییئے سجّهێن راه په آیان چه مِهر و وپایا سررێچ اَنت.

اِلهام 7:17

چێا که تَهتئے نیاما اۆشتاتگێن گوَرانڈ، اِشانی شپانکَ بیت و اِشان زِنداپئے چَمّگانی راها پێشَ داریت و هُدا چه اِشانی چمّان هر اَرسا پَهکَ کنت.“

یوهَنّا 14:26

بله شمئے پُشت و پناه هما پاکێن روه اِنت که پت آییا منی نامئے سرا دێمَ دنت. پاکێن روه سجّهێن چیزّان شمارا سۆجَ دنت و هما سجّهێن هبر که من گۆن شما کرتگ‌اَنت، شمارا آیانی یاتا پِرّێنیت.

یوهَنّا 16:13

وهدے آ کئیت، بزان راستیئے روه، شمارا دێم په سَرجمێن راستیا رَهشۆنیَ کنت، پرچا که آ وتسرا هچَّ نگوَشیت، تهنا هما چیزّانَ گوَشیت که اِشکُنتِش و شمارا دێمئے هالانی بارئوا سرپدَ کنت.

زَبور 88:1

او هُداوند! او منی رَکّێنۆکێن هُدا! شپ و رۆچ تئیی بارگاها دْوا و پریاتَ کنان.

زَبور 79:9

او مئے رَکّێنۆکێن هُدا! مارا مَدَت کن، وتی نامئے شان و شئوکتئے سئوَبا، په وتی نامئیگی مارا برَکّێن و مئے گناهان ببَکش.

یوهَنّائے ائولی کاگد 2:27

بله شما چه آییئے نێمگا ”رۆگن پِر مُشگ“ بوتگێت و اے ”پِر مُشگ“ شمئے دلا مانیت. شمارا زلورت نێست کَسے شمارا درس و سَبکّ بدنت، چێا که چه هُدائے نێمگا، ”رۆگن پِر مُشگ“ وت شمارا سجّهێن چیزّان سَبکَّ دنت. اے ”رۆگن پِر مُشگ“ راست اِنت و درۆگێنے نه‌اِنت. هما پئیما هُدائے اَرواه و جَبینا بمانێت که شمارا تالیمی داتگ.

پولُسئے کاگد په رومیان 8:14

آ سجّهێن مردم هُدائے چُکّ اَنت که هُدائے روه آیانی رَهشۆن اِنت.

لوکا 18:7

نون بارێن هُدا گۆن وتی گچێن کرتگێنان، که شپ و رۆچ گۆن آییا په وتی هَکّا پریاتَ کننت، هَکَّ نکنت؟ په آیانی هَکرَسیا دێرَ کنت؟

زَبور 119:66

منا زانت و سرپدی سۆج دئے که من تئیی هُکمانی سرا تئوکلَ کنان.

زَبور 107:7

آییا چه تچکێن راهێا رهشۆنی کرتنت، دێم په شهرێا که اۆدا جَهمنند ببنت.

زَبور 119:97

تئیی شَریَت منا چۆن دۆست اِنت، سجّهێن رۆچا همِشیئے پِگرا آن.

یوهَنّا 6:45

نبیانی کتابان نبیسگ بوتگ: ’سجّهێن چه هُدایا تالیمَ گرنت.‘ هرکَس که پتئے هبران بِشکُنت و چه آییا تالیم بگیپت، منی کِرّا کئیت.

زَبور 86:3

او هُداوند! منی سرا رهم کن، که سجّهێن رۆچا ترا تئوارَ کنان.

زَبور 24:5

آ چه هُداوندا برکتَ گیپت و چه وتی رَکّێنۆکێن هُدایا، اَدل و اِنساپ.

زَبور 22:2

او منی هُدا! سجّهێن رۆچا پریاتَ کنان و تئو پَسّئوے ندئیئے، سجّهێن شپا هم، بله آرامَ نگِران.

زَبور 119:33

او هُداوند! وتی هُکمانی راها منا سۆج دئے، که تان آهِرا بدارانِش.

زَبور 119:26

من ترا وتی راهانی هال دات و تئو منا پَسّئو دات. نون منا وتی هُکمان سۆج دئے.

زَبور 68:20

مئے هُدا رَکّێنۆکێن هُدا اِنت، چه مرکا رَکّێنگ هُداوندئے دستا اِنت، تهنا هُداوندئے.

زَبور 25:8

هُداوند نێک و راست اِنت، پمێشکا گُنهکاران راها سۆجَ دنت.

پێدایش 49:18

او هُداوند! وداریگ آن که تئو برَکّێنئے.