زَبور 25:2 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

² او منی هُدا! تئیی سرا تئوکلَ کنان، مئیل که پَشَل و شرمندگ ببان و دژمن منی سرا بالادست ببنت.

زَبور 25:2 Referans Kwoze

پولُسئے کاگد په رومیان 10:11

چێا که پاکێن کتابَ گوَشیت: ”هرکَس آییئے سرا باور بکنت هچبر شرمندگَ نبیت.“

زَبور 41:11

چه اِشیا زانان که چه من وشنۆد ائے، که دژمن منی سرا بالادست نبوتگ‌اَنت.

زَبور 71:1

او هُداوند! من تئیی مئیار و باهۆٹ آن، منا شرمسار مکن.

پولُسئے کاگد په رومیان 5:5

اُمێت مارا دلپرۆش بئیگا نئیلیت، چێا که هُدائے مِهر مئے دلا اێر رێچگ بوتگ، چه هما پاکێن روهئے راها که مارا بَکشگ بوتگ.

زَبور 22:5

تئیی درگاها پریاتِش کرت و رکّتنت، تئیی سرا تئوکلِش کرت و پَشَل و شرمندگ نبوتنت.

زَبور 142:6

منی پریاتا گۆش دار که من مزنێن سکّی و سۆریان کپتگان. منا چه آ مردمان برکّێن که منی رندا کپتگ‌اَنت، چێا که چه من زۆرمندتر اَنت.

زَبور 31:1

او هُداوند! تئیی مئیار و باهۆٹ بوتگان، هچبر مئیل که شرمندگ ببان، وتی اَدل و اِنساپئے تها منا نجات بدئے.

زَبور 34:8

بچَشێت و بچارێت که هُداوند نێک اِنت، بَهتاور هما اِنت که آییئے مئیار و باهۆٹَ بیت.

زَبور 94:3

تان کدێن، او هُداوند! بدکار تان کدێن سرزۆر ببنت؟

پِتْرُسئے ائولی کاگد 2:6

اے هما هبر اِنت که هُدائے پاکێن کتابا آتکگ: ”بچارێت، من سَهیونا سِنگے اێرَ کنان. اے سِنگ بێبها و گچێنیێن بُنهِشتے. آ کَس که اِشیئے سرا باور بکنت، هچبر پَشَل و شرمندگَ نبیت.“

زَبور 37:40

هُداوند آیان مَدَتَ دنت و رَکّێنیت، چه بدکارانی دستا رَکّێنیت و نجاتَ دنت، چیا که آییئے مئیار و باهۆٹ اَنت.

زَبور 18:2

هُداوند منی تلار اِنت، منی کلات و منی رَکّێنۆک اِنت، منی هُدا منی تلار اِنت و هماییئے پُشتا باهۆٹ و مئیارَ بان. آ منی اِسپر اِنت، منی زۆراکێن رَکّێنۆک و منی سنگر.

زَبور 7:1

او هُداوند، منی هُدا! تئیی باهۆٹ و مئیارَ بان. منا چه آ سجّهێنان که منی رندا کپتگ‌اَنت برَکّێن.

زَبور 22:8

”اَنگت وتی اۆست و اُمێتا په هُدایا بند، بِلّ آ ترا برَکّێنیت، برَکّێنیت اگن ترا دۆستَ داریت.“

زَبور 22:1

او منی هُدا، او منی هُدا! تئو چیا منا تهنا اِشت؟ په چے چه منی رَکّێنگا دور ائے، چه منی آه و پِریاتان سکّ جتا ائے.

زَبور 56:1

او هُدا! منی سرا رهم کن، که دژمن سکّ منی رندا اَنت، سجّهێن رۆچا، منی سرا اُرُشَ کننت.

زَبور 13:5

بله تئیی مِهرئے سرا تئوکلَ کنان، دلُن گَل و بالَ بیت که تئو منا رَکّێنتگ.

زَبور 31:2

وتی دلگۆشا گۆن من بدار و منا زوتّ برَکّێن. په من پناهئے تلارے بئے و په منی رَکّێنگا مُهرێن کلاتے.

زَبور 31:15

منی وهد و دمان تئیی دستا اَنت، منا چه دژمنان برَکّێن، چه همایان که منی رندا کپتگ‌اَنت.

زَبور 91:2

هُداوندئے بارئوا گوَشان: ”هما منی پناه و کلات اِنت، منی هُدا، که هماییئے سرا تئوکلَ کنان.“