هرکَسا که گۆش پِر، گۆش بداریت که پاکێن روه گۆن کِلیسایان چے گوَشیت. هما که سۆبێنَ بیت، من آییا چه چێر و پناهێن مَنّا بَهرے دئیان. من آ مردما اسپێتێن سِنگے هم دئیان که آییئے سرا نۆکێن نامے نبشته اِنت. اے ناما تهنا هما زانت که آییا دئیگَ بیت.
بزان راستیئے هما روه که جهان آییئے مَنّگا تئیار نهاِنت، چێا که نگندیتی و پَجّاهیَ نئیاریت. بله شما آییا پَجّاهَ کارێت، چێا که شمئے کِرّا مانیت و شمئے دل و درونا بیت.