26 بێکِبر و دَربێش وراکَ ورنت و سێرَ بنت و آ که هُدایا شۆهازَ کننت آییا نازێننت. شمئے دل تان اَبد زندگ بات.
بێکِبر و دَربێش اے چیزّا که بگندنت گَل و شادانَ بنت. او هُدائے شۆهاز کنۆکان! زندهدل باتێت.
بله آ که تئیی شۆهازا اَنت سجّهێن تئیی بارگاها شادهی کنات و گَل و بال باتنت، آ که تئیی رَکّێنۆکێن مَدَتِش دۆست اِنت، مُدام بگوَشاتنت: ”هُداوند مزن اِنت.“
بله هرکَس که منی داتگێن آپا بوارت، هچبر تُنّیگَ نبیت. چێا که آ آپا که منَ دئیان، اگن کَسے بوارتی، چه آییئے درونا آپئے چَمّگے بُجیت که اَبدمانێن زِندَ بکشیت.“
هما اِنت که تُنّیگان سێراپَ کنت و گُژنگان چه شرّێن وراکا سێرلاپ.
تئیی رَکّێنۆکێن مَدَتُن وتی دلا چێر نداتگ، تئیی وپاداری و نجاتبکشیئے بارئوا هبرُن کرتگ و چه مزنێن دیوانا تئیی مِهر و وپااُن نپۆشێنتگ.
وتی شُگرگزاریئے کُربانیگا هُدایا پێش کن و وتی کئولا گۆن بُرزێن اَرشئے هُدایا پوره کن.
گۆن هُداوندا وتی کئولان پورهَ کنان، آییئے سجّهێن کئومئے دێما.
گۆن هُداوندا وتی کئولان پورهَ کنان، آییئے سجّهێن کئومئے دێما،