زَبور 19:8 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

⁸ هُداوندئے رهبند راست اَنت و دلا شادانَ کننت. هُداوندئے پرمان پاک اَنت و چمّان رُژناگَ کننت.

زَبور 19:8 Referans Kwoze

زَبور 12:6

هُداوندئے هبر اَسیل و بےائیب اَنت، نُگرَهئے پئیما که چه کورها در آتکگ و هپت رندا پاک و سَلّه کنگ بوتگ.

زَبور 119:105

تئیی هبر په منی پادان چراگے و په منی راها رُژنے.

زَبور 119:128

تئیی سجّهێن رهبندانی راستیا مَنّان، پمێشکا منا چه هر رَدێن راها نپرت اِنت.

زَبور 119:92

اگن تئیی شَریَت منی شادمانی مبوتێن، من مسیبتانی تها گار و گُمسار بوتگ‌اَتان.

زَبور 119:80

تئیی هُکمانی بارئوا منی دل بێمئیار بات تانکه شرمندگ مبان.

پولُسئے کاگد په رومیان 7:22

وتی دِل و دَرونا، چه هُدائے شَریَتا شادان آن،

په گَلاتیان پولُسئے کاگد 2:19

چێا که وهدے من زانت که شَریَتا داشتَ نکنان، من شَریَتئے چَمّان مُرتان که په هُدایا زندگ ببان.

پولُسئے کاگد په رومیان 3:20

پرچا که هچکَس چه شَریَتئے کار بندگا هُدائے دێما پهرێزکار زانگَ نبیت، چێا که شَریَت مردما سرپدَ کنت که گناه چێے.

پولُسئے کاگد په رومیان 7:7

گڑا چے بگوَشێن؟ شَریَت گناه اِنت؟ هچبر! بله اگن شَریَت مبوتێن، منَ نزانت گناه چێے. اگن شَریَتا مگوَشتێن ”تَماه مکن“، منَ نزانت تَماه و لالِچ چێے.

زَبور 119:16

چه تئیی هُکمان شادمانَ بان و تئیی هبرا نشمۆشان.

زَبور 119:14

چه تئیی پرمانانی منّگا انچۆ شادانَ بان که چه مزنێن گنجێا.

زَبور 119:171

منی لُنٹ تئیی ستایا سررێچ باتنت که تئو منا وتی هُکمان سۆجَ دئیئے.

زَبور 119:143

سکّی و سۆری منی سرا آتکگ‌اَنت بله تئیی هُکم منی شادمانی اَنت.

زَبور 119:130

تئیی هبرئے بئیان کنگ رُژنَ بَکشیت و ناسرپدان سرپدیَ دنت.

زَبور 119:121

من اَدل و اِنساپ کرتگ، منا ستمگرانی دستا یله مکن.

زَبور 119:40

په تئیی رهبندان هُدۆناک آن، چه وتی اَدلا منا زندگ بدار.

زَبور 119:12

ترا ستا بات، او هُداوند! وتی هُکمان منا سۆج دئے.

زَبور 105:45

که آییئے رهبندانی رَندگیریا بکننت و آییئے شَریَتئے هُکمانی سرا کار بکننت. هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا.

زَبور 40:8

او منی هُدا! اَرمانُن تئیی لۆٹ و واهگئے سَرجم کنگ اِنت، تئیی شَریَت منی دلا اِنت.“

زَبور 13:3

او هُداوند! منی هُدا! منی چارگا بکن و پَسّئو دئے! چمّانُن رُژنا کن، اگن نه، مرکئے وابا وپسان.

دَرگوَز 18:16

وهدے جێڑهے بیتِش، اے منی کِرّا کاینت و من دوێن نێمگئے مردمانی پئیسلها کنان و هُدائے پَرمان و سر و سۆجانِش سرَ کنان.“

پێدایش 26:5

چێا که اِبراهێما منی پرمانبرداری کرت. آییا منی هبر زرت، منی رَهبند و پَرمان و منی هُکم و کانونی برجاه داشتنت.“

په گَلاتیان پولُسئے کاگد 3:21

گڑا شَریَت هُدائے کئولانی هِلاپا اِنت؟ هچبر چُش نه‌اِنت، چێا که اگن اَنچێن شَریَتے دئیگ بوتێن که ابدمانێن زندی دات بکرتێن، گڑا پاکی و پَلگاری الّم شَریَتئے بُنیادا بوتگ‌اَت.

زَبور 119:54

تئیی هُکم منی سئوت بوتگ‌اَنت هر جاگه که نندۆک بوتگان.

زَبور 119:24

تئیی پرمان منی شادمانی اَنت، په من سۆج و سَلاه اَنت.

زَبور 93:5

او هُداوند! تئیی هُکم مُدام برجاهَ ماننت، تئیی بادشاهی پاک و پلگار اِنت، مُدام، تان اَبد.

زَبور 111:7

آییئے دَستانی کار راست و په اَدل اَنت و سجّهێن رهبندی پُراِهتبار.