زَبور 19:7 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

⁷ هُداوندئے شَریَت تمان و بےائیب اِنت و جسم و جانا بۆدَ کاریت. هُداوندئے هُکم پُراِهتبار اَنت و کَمزانتان دانا و اَگلمند کنت.

زَبور 19:7 Referans Kwoze

زَبور 119:130

تئیی هبرئے بئیان کنگ رُژنَ بَکشیت و ناسرپدان سرپدیَ دنت.

زَبور 111:7

آییئے دَستانی کار راست و په اَدل اَنت و سجّهێن رهبندی پُراِهتبار.

زَبور 23:3

منی اَرواها تازگَ کنت و په وتی نامئیگی پهرێزکاریئے راهان منا دێما بارت.

زَبور 119:105

تئیی هبر په منی پادان چراگے و په منی راها رُژنے.

په تیموتاووسا پولُسئے دومی کاگد 2:19

بله پدا هم هُدائے سرا باورمند مُهرَ اۆشتنت، لۆگێئے مُهکمێن بنیادئے پئیما. هُدایا وتی باورمندانی سرا اے هبر نَکش کرتگ و مُهر جتگ‌اَنت: ”هُداوند وتی مردمان پجّاهَ کاریت“ و ”هرکَس که هُداوندئے ناما گیپت، باید اِنت وتا چه بدکاریا دور بداریت.“

زَبور 93:5

او هُداوند! تئیی هُکم مُدام برجاهَ ماننت، تئیی بادشاهی پاک و پلگار اِنت، مُدام، تان اَبد.

په تیموتاووسا پولُسئے دومی کاگد 1:8

گڑا مئے هُداوندئے بارئوا شاهدی دئیگا لَجّ مکن. منی هالتئے سرا هم شرمندگ مبئے که من په هُداوندئیگی بندیگ آن. من په وشّێن مِستاگا اے سکّی و سۆریان که برداشت کنگا آن، تئواِش هم گۆن هُدائے بَکشاتگێن زۆرا برداشت کن.

آکوب 1:17

هر نێکێن داد و هر تمانێن تُهپه و ٹێکی چه بُرزا کئیت، چه نور و رُژنئے پتئے نێمگا که هچبر بدلَ نبیت و هچّ تهاری و ساهگێا آییئے اَرواه و جَبینا راه نێست.

پولُسئے کاگد په رومیان 15:4

هر چیزّے که پێسرا نِبیسگ بوتگ، په مئے تالیما بوتگ، تان گۆن پاکێن کتابئے بَکشتگێن سَبر و دِلبڈّیا مارا اُمێت برسیت.

زَبور 119:111

تئیی پرمان مُدام منی میراس اَنت، منی دلئے شادمانی اَنت.

کاسِدانی کار 10:43

سجّهێن پئیگمبر، ایسّائے بارئوا گواهیَ دئینت، هرکَس آییئے سرا ایمان بیاریت، گناهی آییئے ناما بَکشگَ بنت.“

زَبور 119:72

چه تئیی دپا در آتکگێن شَریَت په من چه هزاران تِلاه و نُگرها شرتر اِنت.

زَبور 18:30

هئو! هُدائے راه تمان و کاملێن راهے، هُدائے هبر بےائیب اَنت، په هرکَسا که آییئے گوَرا پناهَ زوریت، اِسپرے.

پولُسئے کاگد په رومیان 12:2

گۆن اے دنیایا همرنگ و همدرۆشم مبێت، چه وتی پِگر و پَهمئے نۆک کنگئے راها بدل ببێت، تان شما بزانێت و گیشّێنت بکنێت که هُدائے واهگ چے اِنت، کجام چیزّ شَرّ، کامل و هُدایا پَسُند اِنت.

زَبور 119:24

تئیی پرمان منی شادمانی اَنت، په من سۆج و سَلاه اَنت.

زَبور 119:14

چه تئیی پرمانانی منّگا انچۆ شادانَ بان که چه مزنێن گنجێا.

یوهَنّا 5:39

شما پاکێن کتابان پَٹّ و پۆلَ کنێت و وانێت، چێا که شمئے هئیالا اِشانی تها شمارا اَبدمانێن زِندَ رسیت. همے پاکێن کتاب منی بارئوا گواهیَ دئینت،

زَبور 119:152

من سکّ دێر اِنت زانتگ، تئو وتی پرمان برجم داشتگ‌اَنت که اَبدی ببنت.

زَبور 119:9

ورناێن مردمے چۆن وتی راها پاک داشتَ کنت؟ گۆن تئیی هبرئے رَندگیریا.

اِلهام 19:10

نون من آییئے پادانی دێما سُجده کنگا کپتان، بله منا گوَشتی: ”چۆ مکن، من هم تئیی و تئیی براتانی ڈئولێن هِزمتکارے آن که ایسّائے شاهدیا دئینت. هُدایا پرستش کن. ایسّائے بارئوا شاهدی دئیگ پئیگمبریئے جئوهر اِنت.“

پولُسئے کاگد په رومیان 3:2

هر پئیما که بچارێن، اِشانی پائدگ باز اِنت. ائولی گپّ اِش اِنت که هُدایا وتی هبر یَهودیانی سپرده کرتگ.