8 چه آییئے پۆنزا دوتّ در آتک و سۆزناکێن آسے چه دپا، تپتگێن اَنگَر زبانُک جنَگا اتنت.
آ وهدی که زاهرَ بئے آیان پُراچشێن تَرونێئے پئیما کنئے. هُداوند وتی هِژمئے تها آیان اێرَ بارت و آییئے آچِش آیانَ وارت.
بدکارانی سرا اَنگَر و گۆکُرتَ گوارێنیت، آیانی جام و پیالهئے بَهر، سۆچاک و لوارێن گوات اِنت.
آسئے کئورے تچگا اَت و چه آییئے بارگاها در آیگا اَت. هزارانی هزار آییئے هِزمتا اَت و لَکّانی لَکّ آییئے دێما اۆشتاتگاَت. دیوان په دادرَسیا نِشت و کتاب پَچ بوتنت.
سُدوم و گُمورَهئے نێمگا، جَهلا، سجّهێن دشتئے نێمگا چارتی و دیستی که چه زمینا بزێن دوتّے چست اِنت، چۆ کورَهئے دوتّا.
و اگن کَسے اِشان تاوان دئیگ بلۆٹیت، چه اِشانی دپا آس درَ کئیت و دژمنانَ وارت. گڑا اگن کَسے اِشان تاوان دئیگ بلۆٹیت، همے ڈئولا اَلّما کُشگَ بیت.
هما که زمینا چاریت، زمینَ لرزیت، کۆهان که دستَ جَنت، دوتَّ بنت.
او هُدا! چیا مارا تان اَبد یله داتگِت؟ په چے تئیی هِژمئے آس په تئیی چَراگاهئے پسان رۆک اِنت؟
مئے هُدا کئیت و بێتئوارَ نبیت، اێر برۆکێن آسے دێما اِنتی و ترُندێن گوات و لوڑے چاگردا.