15 دریائے آپراه گِندگ بوتنت و دنیائے بُنیات پدّر، چه تئیی نِهرّ و هکّلان چه تئیی پۆنزئے ترندێن گواتا، او هُداوند!
آییا سُهرزِر نِهرّ دات و زِر هُشک بوت، چه جُهلانکیان اَنچش گوازێنتنتی که پوره گیابانے.
چه تئیی پۆنزئے دَما آپ سر په سر بوت، تچۆکێن آپ چۆ دیوالا مُهر اۆشتاتنت. جُهلێن آپ دریائے گُبّا بَدِتنت.
تئو زمین آییئے بُنرِدانی سرا اێر کرتگ که هچبر سُرِتَ نکنت.
او آکوبئے هُدا! چه تئیی نهِرّان، آیانی اَرّابه و اسپان سر په مَرکئے وابا دات.
جۆ و سرچمّگ، تئو رُمبێنت و رئوان کرتنت، مُدامیگێن کئور، تئو هُشک کرتنت.
تئیی گْرندئے تئوار دَنز و گواتانی تها اَت، تئیی نورا جهان رۆشنا کرت، زمین لرزت و جُمبِت.
بله تئو منی کانٹ، وهشیێن گۆکئے کانٹئے پئیما بُرز داشتگ و منا سَپاێن رۆگن پِر مُشتگ.
وتی گِرۆکان شنگ کن که دژمن شنگ و شانگ ببنت، وتی تیران شان و سَرگَردانِش کن.