13 هُداوندا چه آسمانا گْرندِت و بُرزێن اَرشئے هُدایا چه تپتگێن سِنگ و آچشێن اَنگَران وتی تئوار سر دات.
آپ چه تئیی نِهِرّان جِستنت، چه تئیی گْرندانی تئوارا بالِش کرت،
رۆکێن اِشکرِش سرا رِچات، آسا دئور دئیگ باتنت و پوجگلێن کَڈّان بُڈّاتنت و هچبر در آتک مکناتنت.
پدا من اَنچێن تئوار اِشکت که چۆ مزنێن مُچّی و بازێن آپ و تْرندێن گْرندانی تئوارا اَتنت که گوَشتِش: ”هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا. چێا که مئے پُرواکێن هُداوندێن هُدا هُکمرانیَ کنت.
پدا پرێشتگا بۆسۆچ زرت، چه کُربانجاهئے آسا پُرّی کرت و زمینئے سرا دئوری دات. گْرندان گْرندِت، بُرزێن تئوار چست بوتنت، گِرۆکان جت و زمینچَنڈے آتک.
چه تَهتا گِرۆکئے شهم در آیگا اَت، گْرند و بُرزێن تئوار اَتنت و تَهتئے دێما آسئے هپت مَشَل رۆک اَت. اے مَشَل هُدائے هپتێن روه اَنت.
مردمانی هما رُمب که اۆدا اۆشتاتگاَت، گۆن اے تئوارئے اِشکُنگا گوَشتِش: ”اے گْرندئے تئوار اَت.“ دگه لهتێنا گوَشت: ”پرێشتگێا گۆن اِشیا هبر کرت.“
آیانی رمگی په ترۆنگل کُشتنت و دَلوَت، په گْرند و گْرۆک.
وهدے سجّهێن مردمان دیست که گْرند و گِرۆک اِنت و کرنائے تئوار اِنت و دوتّێا کۆه پۆشِتگ، چه تُرسا لَرزِت و دور اۆشتاتنت.
ترۆنگلا گوَرت و ترۆنگلئے وهدا گِرۆکا په دَمانے هم بَسّ نکرت. اَنچۆ ترۆنگل بوت که مِسرا پێسرا هچبر نبوتگاَت، چه هما وهدا که مِسر مُلکے جۆڑ بوتگ.
بدکارانی سرا اَنگَر و گۆکُرتَ گوارێنیت، آیانی جام و پیالهئے بَهر، سۆچاک و لوارێن گوات اِنت.