6 او هُدا! ترا لۆٹان، چیا که تئو منا پَسّئوَ دئیئے، گۆش دار و هبرانُن بِشکن.
وتی دلگۆشی منی نێمگا ترّێنت. تان زندگ آن، گوانکیَ جنان.
سکّیانی رۆچا ترا تئوارَ کنان، که تئو پسّئوَ دئیئے.
منی دْوا تئیی درگاها برسات، وتی دلگۆشا گۆن منی پریاتا کن.
بله من هُدایا گوانکَ جنان و هُداوند منا رَکّێنیت.
هِژمئے تها گناه مکنێت. اێشیئے بدلا، وپسگئے وهدا، وتی دلا اے بارئوا پگر کنێت و آرام گرێت. اۆشت...