3 هما که گۆن وتی زبانا کَسێئے باپُشتا هبرے مگوَشیت، په همساهگا بدی مکنت و همراهان اێر مجنت،
مِهر گۆن همساهگا بدیَ نکنت. پمێشکا مِهر کنگ، شَریَتئے سَرجمی اِنت.
او براتان! یکدومیا اێر مجنێت و بدگۆیی مکنێت. هرکَس که وتی براتا بد بگوَشیت و آییا مئیاربار بکنت، راست اِش اِنت که آییا شَریَت بد گوَشتگ و مئیاریگ کرتگ. اگن تئو شَریَتئے دادرسیا کنئے، گڑا شَریَتئے سرا کار کنگا نهائے، شَریَتئے هِلاپا شئور بُرّگا ائے.
پمێشکا، هر کارا گۆن دگران هما ڈئولا نێکی بکنێت که لۆٹێت آ دگه هم گۆن شما بکننت. شَریَت و نبیانی گپّ و هبر همِش اِنت.
او دُردانگ! بدیئے رَندگیریا مکن، نێکیئے رَندگیریا بکن. هرکَس که نێکیَ کنت چه هُدائے نێمگا اِنت، بله آ که بدیَ کنت هُدایی ندیستگ.
بُهتام جنۆک، هُدابێزار، بےاَدب، گُروناک، بَٹاک جنۆک، بدکِردیئے جۆڑێنۆک، پت و ماتئے ناپرمان،
هِچکَسا بُهتام مجنێت و گۆن مردمان اَڑ و کُڑ مکنێت، باید نَرمدل ببێت و گۆن سجّهێن مردمان په بێکِبری پێش بیاێت.
گۆن کَسّا بدیئے بدلا بدی مکنێت. گۆن هما کاران دلگۆش ببێت که هرکَسئے چمّان شَرّ اَنت.