1 هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا. چه آسمانان هُداوندا بنازێنێت، برزێن جاگهان آییا ستا کنێت.
او هُداوند! آسمان تئیی اجبێن کاران ستا کنت و تئیی وپاداریا هم، پاکێنانی دیوانا.
آسمان و زمین آییا بنازێننت، دریا و آییئے تهئے سجّهێن سَهدار.
هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا. او منی ارواه! هُداوندا بنازێن.
ایسّائے پێشرُمب و پدرُمبێن مردم، کوکّار کنانا گوَشگا اَتنت: ”هوشیانا، او داوود بادشاهئے چُکّ! مبارک بات هما که په هُداوندئے ناما کئیت، هوشیانا، بُرزین اَرشا.“
او هُداوندئے سجّهێن جۆڑ کرتگێنان، هر جاگه که آییئے بادشاهی برجاه اِنت! هُداوندا بنازێنێت. او منی اَرواه! هُداوندا بنازێن.