زَبور 145:1 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

¹ تئیی شان و شئوکتا نازێنان، او منی هُدا! او بادشاه! تئیی ناما سَتا کنان، اَبد تان اَبد.

زَبور 145:1 Referans Kwoze

زَبور 45:6

او هُدا! تئیی بادشاهی تهت مُدامی و اَبدمان اِنت، تئیی بادشاهی اَسا، اَدل و اِنساپئے اَسا اِنت.

زَبور 30:12

تانکه منی اَرواه ترا ستا بدنت و بێتئوار مبیت. او هُداوند، منی هُدا! تان اَبد تئیی شُگرا گران.

زَبور 34:1

دایما هُداوندا نازێنان آییئے ستا و سنا مُدام منی دپا اِنت.

مَتّا 25:34

گڑا بادشاه گۆن آیان که راستێن نێمگا اَنت، گوَشیت: ’او بَهتاوران که شمارا چه منی پتا برکت رَستگ! بیاێت، اے بادشاهیا وتی میراس کنێت، که چه دنیائے بُنگێجا په شما تئیار کنگ بوتگ.

زَبور 45:1

دلُن چه زێباێن گالان سررێچ اِنت، شئیرے په بادشاها گوَشان، زبان، زبردستێن نبیسۆکێئے کَلَمئے پئیما اِنت.

زَبور 44:4

او هُدا! تئو منی بادشاه ائے. په آکوبا پێرۆزیئے هُکما بُرّ.

زَبور 30:1

او هُداوند! ترا شان و سئوکتَ دئیان، چیا که تئو منا چه جُهلانکیان چست کرت و نه‌اِشتِت دژمن منی سرا شادهی بکننت.

اِلهام 19:16

آییئے کباه و رانئے سرا نامے نبشته اِنت: ”بادشاهانی بادشاه و هُداوندانی هُداوند.“

دانیال 4:37

نون منِ نِبوکَدنِزَر آسمانانی بادشاها ستا کنان، ساڑایان و شرپَ دئیان چێا که آییئے سجّهێن کار راست اَنت و آییئے راه په اِنساپ. آ، گُروناکانی گردِنا جَهل کرتَ کنت.“

زَبور 149:2

اِسراییل په وتی اَڈّ کنۆکا شادهی بکنات، سَهیونئے چُکّ په وتی بادشاها گَل باتنت.

زَبور 145:21

منی دپ هُداوندا نازێنیت، سجّهێن سَهدار آییئے پاکێن ناما ستا بدئیاتنت، اَبد تان اَبد.

زَبور 100:1

او سجّهێن زمین! په هُداوندا شادمانیئے گوانکا بجن.

زَبور 95:3

که هُداوند مزن‌شانێن هُدا اِنت، سجّهێن ”هُدایانی“ مسترێن بادشاه.

زَبور 68:4

په هُدایا سئوت بجنێت و آییئے ناما نازێنێت، په آییا که جمبران سوار اِنت ستا و سنائے تئوارا بُرز کنێت. آییئے نام هُداوند اِنت، آییئے بارگاها شادهی کنێت.

زَبور 52:9

په تئیی کرتگێن کاران مُدام تئیی شُگرا گِران و هُدادۆستانی دێما په تئیی ناما اُمێتوار آن، چیا که تئیی نام نێک اِنت.

زَبور 5:2

او منی بادشاهێن هُدا! منی پریاتا بِشکن، چیا که تئیی گوَرا دْوا کنان.

زَبور 5:3

او هُداوند! بامگواهان تئو منی تئوارا اِشکنئے، بامگواهان، گۆن دَزبندی وتی واهگان پێشَ کنان و وداریگَ بان.

زَبور 30:2

او هُداوند، منی هُدا! تئیی گوَرا په کُمکا پریاتُن کرت و تئو منا چه ناجۆڑیا دْراه کرت،

زَبور 75:9

بله من مُدام هُدائے کارانی هبرا کنان، آکوبئے هُدایا نازێنان.

زَبور 96:2

هُداوندا بنازێنێت، آییئے ناما ستا کنێت. هر رۆچ هما نجاتئے جارا بجنێت که چه آییئے نێمگا اِنت.

زَبور 118:28

تئو منی هُدا ائے، تئیی شُگرا گِران. تئو منی هُدا ائے، ترا نازێنان.

زَبور 146:2

تان زندگ آن هُداوندا ستا کنان تانکه هَستان وتی هُدایا نازێنان.