زَبور 142:7 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

⁷ منا چه کئیدا در کن که تئیی ناما بنازێنان. گڑا پهرێزکار منی چپّ و چاگردا مُچَّ بنت که تئو په من نێکیَ کنئے.

زَبور 142:7 Referans Kwoze

زَبور 143:11

او هُداوند! په وتی نامئیگی منا زندگ بدار، په وتی اَدلئیگی، منا چه سکّی و سۆریان در کن.

زَبور 146:7

زُلم دیستگێنانی دادرسیا کنت و شدیگان وراکَ دنت. هُداوند بندیگان آزاتَ کنت،

زَبور 13:6

هُداوندا نازێنان، که مُدام منی سرا مهربان بوتگ.

آکوب 5:11

ما همایان بَهتاورَ زانێن که وتی زِندِش په سبر و اۆپار گوازێنتگ، شما اَیّوبئے سبر و تهمبُلئے بارئوا اِشکتگ و زانێت که هُداوندا آییئے آسر و آکبت چے کرت. چێا که هُداوند وت گَموار و مهربان اِنت.

کاسِدانی کار 2:24

بله هُدایا چه مُردگان زندگ کرت و چه مَرکئے رنج و اَزابا رَکّێنت، چێا که نبوتنی اَت مَرک آییا وتی پنجگانی تها بداریت،

زَبور 9:14

تانکه تئیی سجّهێن ستا و تئوسیپان سَهیونئے جنکئے دروازگانی دێما برجاه داران و شادمانی بکنان که تئو منا رَکّێنتگ.

زَبور 142:1

هُدائے بارگاها زار و پریاتَ کنان و چه هُداوندا رهمَ لۆٹان.

زَبور 119:17

وتی هزمتکارئے سرا مهربان بئے تانکه زندگ بمانان و تئیی هبرئے پرمانبرداریا بکنان.

زَبور 116:7

پدا آرام بئے، او منی اَرواه، که هُداوند په تئو مهربان بوتگ.

زَبور 119:74

هُداتُرس گۆن منی گِندگا شادمان باتنت، که من وتی اُمێت گۆن تئیی هبرا بستگ.

زَبور 34:2

منی اَرواه هُداوندئے سرا پهرَ کنت، بێکِبرێن مردم بِشکننت و شادهی بکننت.

زَبور 31:8

منا دژمنانی دستا ندئیئے و منی پادان پْراه و شایگانێن جاگهے اێرَ کنئے.

زَبور 9:3

وهدے منی دژمن پدَ کِنزنت، چه تئیی دێما لَکُشنت و تباه و هلاکَ بنت.

زَبور 38:20

آ که نێکیئے بدلا گۆن من بدیَ کننت، منی دژمن و بُهتام جنۆک اَنت، چیا که من نێکیئے رندا آن.

زَبور 143:9

او هُداوند! منا چه دژمنان برَکّێن، من تئیی کِرّا چێرَ بان.