زَبور 142:6 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

⁶ منی پریاتا گۆش دار که من مزنێن سکّی و سۆریان کپتگان. منا چه آ مردمان برکّێن که منی رندا کپتگ‌اَنت، چێا که چه من زۆرمندتر اَنت.

زَبور 142:6 Referans Kwoze

زَبور 79:8

گوَستگێن نَسلانی گناهان مئے سرا مَلَڈّ، تئیی رهمت زوتّ مئے سرا بیایاتنت که سکّ وار و بزّگ اێن.

زَبور 116:6

هُداوند ساده‌دلێن مردمانَ سمبالیت، من که وار و زار اتان، منا رَکّێنتی.

زَبور 136:23

هما که مارا مئے کَمشَرَپیان یاتی کرت، مِهری اَبدمان اِنت.

زَبور 17:1

او هُداوند! منی برهکّێن پریاتان بِشکن و نالگانُن گۆش دار، دْوایانُن بِشکن، که چه بێریاێن دپ و لُنٹان درَ کاینت.

پولُسئے کاگد په رومیان 8:37

اِنّه، مارا اے سجّهێن چیزّانی تها چه هماییئے راها مزنێن کامیابیے رسیت که گۆن ما مِهری کرتگ.

پولُسئے کاگد په رومیان 8:33

هُدائے گچێن کرتگێنان کئے بُهتام جتَ کنت؟ اے هُدا اِنت که پاک و پَلگارَ کنت.

زَبور 143:7

هُداوند! منا زوتّ پَسّئو دئے، منی روها دَم برتگ، وتی دێما چه من چێر مدئے، که همایانی پئیما بان که کَلّ و کبرا کپنت.

زَبور 59:3

بچار که چِه پئیما په منی کۆشا کمینِش کرتگ. او هُداوند! زۆراکێن مرد منی هِلاپا یکجاه بوتگ‌اَنت، منا هچ گناه و مئیارے هم نێست.

زَبور 38:19

سرزۆر و سلامت اَنت، آ که منی دژمن اَنت، بازێنے بے سئوَبا چه من نپرتَ کنت.

زَبور 18:17

چه زۆراورێن دژمنا رَکّێنت، چه آیان که نپرتِش منی سرا پرۆشتگ‌اَت، چیا که چه من زۆراکتر اتنت.

زَبور 3:1

او هُداوند! منی دژمن چنکدر باز اَنت. بازێنے منی هلاپا پاد آیگا اِنت.

زَبور 143:3

دژمن منی رَندا کپتگ، آییا منا زمینا دئور داتگ، منا تهاریا جَهمنندی کرتگ کوَهنێن مُردگانی پئیما.

زَبور 27:13

دلجم آن که هُداوندئے نێکیا زندگێنانی زمینا گندان.

زَبور 46:2

پمێشکا نترسێن، تُرے زمین بجمبیت و کۆه دریائے دلا بکپنت.

زَبور 91:2

هُداوندئے بارئوا گوَشان: ”هما منی پناه و کلات اِنت، منی هُدا، که هماییئے سرا تئوکلَ کنان.“