زَبور 140:7 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

⁷ او هُداوند، منی مُهکمێن هُداوند و رکّێنۆک! جنْگئے رۆچا تئو منی سرئے نِگهپانی کرت.

زَبور 140:7 Referans Kwoze

زَبور 89:26

آ منا گوانکَ جنت و گوَشیت: ’تئو منی پت ائے، منی هُدا و منی نجاتئے تلار.‘

زَبور 62:7

منی نجات و اِزّت گۆن هُدایا اِنت، هما منی مُهرێن تلار اِنت، منی پناهگاه اِنت.

زَبور 62:2

منی تلار و منی رَکّێنۆک تهنا هما اِنت، منی کلات اِنت، هچبرَ نلرزان.

زَبور 144:10

په هماییا که بادشاهان سۆبێنَ کنت و وتی هزمتکارێن داوودا رکّێنیت، چه کُشۆکێن زهما.

زَبور 95:1

بیاێت هُداوندا په گَلے نازێنێن، په وتی نجاتئے تلارا په شادهی کوکّارَ کنێن.

زَبور 59:17

او منی واک و توان! ترا نازێنان. هُدا منی بُرزێن کلات اِنت، منی هُدا که گۆن من مِهرَ کنت.

زَبور 27:1

هُداوند منی رُژن و رَکّێنۆک اِنت، چه کئیا بترسان؟ هُداوند منی زِندئے کلات اِنت، چه کئیا بیمّے ببیت؟

زَبور 18:35

تئو وتی سۆبێن بئیگئے اِسپرا منا بَکشئے و راستێن دستِت منی پُشت و پناه اِنت، تئیی نرم‌دلی و بێکبری منا مزنیَ دنت.

زَبور 31:15

منی وهد و دمان تئیی دستا اَنت، منا چه دژمنان برَکّێن، چه همایان که منی رندا کپتگ‌اَنت.