4 هُداوند! منا چه بدکارانی دستا دور بدار و چه هِژمناکان برَکّێن که په منی پادان دام سازگا اَنت.
پُرکِبرانی پاد منی سرا اێر مبات، بدکارانی دست منا سرگردان مکنات.
او منی هُدا منا چه بدکارانی دستا برَکّێن، چه ستمگر و بێرهمانی پنجگا.
منی پادانی پد تئیی راها نَکش اَنت، پادُن نلرزتگاَنت.
او پرێبکارێن زبان! هر بێران کنۆکێن هبرا دۆستَ دارئے.
هچ پئیما وتی دێما په مارگرانی آوازا نترّێنیت، هرچُنت که اِزم و هنرَ کننت.