زَبور 13:5 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

⁵ بله تئیی مِهرئے سرا تئوکلَ کنان، دلُن گَل و بالَ بیت که تئو منا رَکّێنتگ.

زَبور 13:5 Referans Kwoze

یَهودائے کاگد 1:21

وتا هُدائے مِهرانی ساهگا بدارێت و مئے هُداوندێن ایسّا مَسیهئے رهمتئے اِنتزار و ودارا ببێت که شمارا په نمیرانێن زِندا سرَ کنت.

زَبور 52:8

بله من زئیتونئے سبزێن درچکێئے پئیما آن، که هُدائے لۆگا سبزَ بیت. منی تئوکَل هُدائے مِهرئے سرا اِنت اَبد تان اَبد.

زَبور 9:14

تانکه تئیی سجّهێن ستا و تئوسیپان سَهیونئے جنکئے دروازگانی دێما برجاه داران و شادمانی بکنان که تئو منا رَکّێنتگ.

زَبور 119:81

منی اَرواه په هما نجاتا تلوسیت که چه تئیی نێمگا اِنت، من وتی اۆست و اُمێت گۆن تئیی هبرا بستگ.

زَبور 36:7

او هُدا! تئیی مِهر چنکدر پُراَرزش اِنت، بنی آدم تئیی بانزُلانی ساهگا پناهَ گیپت.

زَبور 33:18

هئو! هُداوندئے چمّ گۆن همایان اِنت که چه آییا تُرسنت، گۆن همایان که اۆست و اُمێتِش آییئے مِهر اِنت،

زَبور 32:10

بدکارئے رنج و اَزاب باز اَنت، بله هُداوندئے مِهر هماییئے چَپّ و چاگردا گیپت که هُداوندئے سرا تئوکلَ کنت.

لوکا 1:47

منی روه گَلا بال اِنت، که هُدا منی رَکّێنۆک اِنت.

زَبور 147:11

هُداوند همایانی سرا وشَّ بیت که چه آییا تُرسنت و سجّهێن اۆست و اُمێتِش گۆن آییئے مِهرا اِنت.

زَبور 51:12

وتی داتگێن رَکّێنگئے شادهیا پدا بدئے و منا مُرادیگێن روهے ببَکش.

لوکا 2:20

شپانکان، هرچے که اِشکتگ و دیستگ‌اَت، په آیان هُدایا سِپَت و سَنا کنان پِر ترّتنت، چێا که اے سجّهێن هما ڈئولا اَتنت که گۆن آیان گوَشگ بوتگ‌اَت.

زَبور 25:2

او منی هُدا! تئیی سرا تئوکلَ کنان، مئیل که پَشَل و شرمندگ ببان و دژمن منی سرا بالادست ببنت.

زَبور 38:17

چیا که کپگی آن و منی درد مُدام گۆن من گۆن اِنت.