زَبور 13:2 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

² تان کدێن منی پگر و اندێشگ منا آزار بدئینت، هر رۆچ دلُن گَمیگ؟ تان کدێن دژمن منی سرا بالادست ببیت؟

زَبور 13:2 Referans Kwoze

په پیلیپیان پولُسئے کاگد 2:27

اے راست اِنت که نادراه اَت، مَرکیگ اَت، بله هُدایا آییئے سرا رهم کرت. تهنا آییئے سرا نه، منی سرا هم رهمی کرت که منا گَمئے چَکّا گَمے مرسیت.

پولُسئے کاگد په رومیان 9:2

منا سۆزناکێن اندۆه و مُدامێن دردے دلا اِنت.

یوهَنّا 16:6

شمئے دل چه گَما پُرّ بوت، چێا که من اے هبر شمارا گوَشتنت.

مَتّا 26:38

گۆن آیان گوَشتی: ”سکّ پرێشان آن، گَم و اَندۆهان منا مَرکیگ کرتگ، شما اِدا بدارێت، مئوپسێت و منی همراهیا آگه و هُژّار بێت.“

زَبور 116:3

مرکئے سادان پتاتگ‌اَتان، کبرئے تُرس منی سرا کَپتگ‌اَت گم و اندۆهانی بندیگ اتان.

زَبور 74:18

او هُداوند! یاتا بکپ که دژمن چِه پئیما مسکرا کننت و نازانتێن مردم تئیی ناما چِه پئیما بَد و رَدَ گوَشنت.

زَبور 74:10

او هُدا! تان کدێن دژمن تئیی سرا بکندیت؟ دژمن تان اَبد تئیی ناما بَد و رَد بکنت؟

زَبور 42:4

وهدے وتی دلئے دردان درشانَ کنان، هئیالا کپان که چِه پئیما مزنێن مُچّیئے همراه اتان، جشنئے مزنێن مُچّیئے و گۆن شادهیئے کوکّار و شُگرگزاریئے سئوتان دێم په هُدائے لۆگا آیانی رهشۆن اتان.

زَبور 31:18

درۆگبندێن لُنٹش چُپّ باتنت، که گۆن کِبر و اێر جنَگ پهرێزکارانی هلاپا په گُروناکی هبرَ کننت.

زَبور 17:9

چه آ بدکاران که منا گار و گُمسارَ کننت و چه هما جئورێن دژمنان که منا اَنگرِّش کرتگ.

زَبور 10:18

چۆرئو و سِتم دیستگێنانی دادرسیا کنئے تانکه اے هاکیێن انسان دگه برے تُرس و دِهشَت مپرّێننت.

زَبور 9:6

دژمن، دایمی وئیرانگانی تها گار و گُمسار بوتگ‌اَنت، آیانی شهرانی ریشّگ و ونڈالِت چه بُنا کَشّتگ‌اَنت، تنتنا آیانی یات هم گار و زئوال بوتگ.

زَبور 8:2

په وت ستا و سنا، چُکّ و شیرمِچێن نُنُّکانی دپا هم داتگ که تئیی دژمنانی سئوَبا ترا ستا بکننت، تانکه دژمن و بێرگیران چُپّ و بێتئوار بکنئے.

زَبور 7:2

اگن نه، آ منا شێرانی پئیما دِرّنت، چُنڈ چُنڈَ کننت و منا رَکّێنۆکے نبیت.

لوکا 22:53

من هر رۆچ مزنێن پرستشگاها گۆن شما هۆر و یکجاه بوتگان، اۆدا شما منا دست نجتگ. بله هئو! نون وهد شمئیگ اِنت و تهارۆکی هاکم اِنت.“

زَبور 38:17

چیا که کپگی آن و منی درد مُدام گۆن من گۆن اِنت.

زَبور 6:4

هُداوندا! وتی دێما گۆن من ترّێن و منی ساها برَکّێن، وتی مِهرئے سئوَبا منا نجات بدئے.