1 اگن هُداوند لۆگا مبندیت، بانبندانی زهمت بێکار اِنت. اگن هُداوند، شهرئے نِگهپانیا مکنت، نِگهپانانی نِگهپانی بێکار اِنت.
”اگن هُداوند گۆن ما گۆن مبوتێن،“ اِسراییل بگوَشات:
چمّان دێم په کۆها چستَ کنان منا کُمکّ چه کجا رسیت؟
وتی چمّان دێم په تئو چستَ کنان، تئو که اَرشا، وتی بادشاهی تهتا نِشتگئے.
وتی سکّی و سۆریانی وهدا من گۆن هُداوندا پریات کرت و آییا منا پَسّئو دات.
آ که هُداوندئے سرا تئوکلَ کننت سَهیونئے کۆهئے پئیما اَنت که سُرێنگَ نبیت و تان اَبد برجاهَ مانیت.
وتی پاکێن جاگهی، بُرزَگانی پئیما اڈّ کرت، زمینئے پئیما نمیران، جۆڑی کرت.
وهدے هُداوندا سَهیونئے وشبَهتی پِر تَرّێنت و آورت ما پوره واب گندگا اتێن.
آیان که گوَشت: ”هُداوندئے لۆگا برئوێن“ من شادان بوتان.
منا په شما ترسیت، که بلکێن من شمئے سرا مُپت و ناهودگێن جُهدے کرتگ.
او هُدا! وتی اَدلا بادشاها ببَکش، وتی انساپا بادشاهئے چُکّا،