زَبور 124:4 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

⁴ آ وهدا آپان مارا اێر برتگ‌اَت، هار و توپّانا مارا مان رُپتگ‌اَت،

زَبور 124:4 Referans Kwoze

اِلهام 17:15

نون پرێشتگا منا گوَشت: ”هما آپ که تئو دیستنت، همۆدا که کَهبگ نِشتگ، کئوم، مُچّی، راج و زبان اَنت.

زَبور 69:15

مئیل که هار منا اَنگِرّ کننت، یانکه جُهلانکی منا اێر برنت، یا منی سرا کَلّ وتی دپا ببندیت.

زَبور 69:2

جُهلانکێن پوجگلان مێن بوتگان، جاگهے که پادَ نه‌اۆشتیت. جُهلانکێن آپانی تها کپتگان و هار و لَهڑان منا اَنگِرّ کرتگ.

زَبور 32:6

پمێشکا، تان وهد و مۆه اِنت، هر هُدادۆست تئیی گوَرا دْوا بکنت، وهدے هارێن آپ چستَ بنت، هچ پئیما په آییا سر بوتَ نکننت.

اِلهام 17:1

رندا چه هما هپتێن پرێشتگان که هپت دَرپِش گۆن اَت، یکّے آتک و گۆن من هبری کرت و گوَشتی: ”بیا اِدا من ترا هما مزنێن کَهبگئے سِزایا پێشَ داران که بازێن آپانی سرا نِشتگ.

دانیال 9:26

رَندا، شست و دو هپتگا پد، هما ’رۆگن پِر مُشتگێن‘ کُشگَ بیت و آییئے کِرّا هچّ پَشتَ نکپیت. آیۆکێن هُکمرانئے مردم شهر و مزنێن پرستشگاها تباهَ کننت، بله آییئے جِندئے تباهی چۆ هارێا کئیت. جنْگ تان گُڈسرا برجاهَ مانیت و تباهیانی شئور بُرّگ بوتگ.

زَبور 42:7

تئیی مزنێن آپشارانی گْرندا، جُهلانکی، جُهلانکیا گوانکَ جنت، تئیی سجّهێن چئول و مئوج، منی سرا پرُشتگ‌اَنت.

زَبور 18:4

مرکئے ساد و بندان منا پتاتگ‌اَت و تباهی و زئوالیئے هار و هیرّۆپان منا تُرسێنتگ‌اَت.

زَبور 18:5

مُردگانی جهانئے ساد و بندان پتاتگ‌اتان و گۆن مرکئے داما، دێم په دێم اتان.

زَبور 42:8

رۆچا، هُداوند وتی مِهرا دێمَ دنت و شپا سئوت و زێملی گۆن من اِنت، دْواے دێم په وتی زِند بَکشۆکێن هُدایا.

زَبور 144:7

دستا چه بُرزاد شهار، منا آزات کن و برَکّێن چه بازێن آپان، چه درامدانی دستان،