4 آسودگێن مردمانی ریشکند و پُرکِبرانی کلاگ مارا په سرجمیا رستگ.
گُروناکێن مردم منا دائما کَلاگَ بندنت، بله من تئیی شَریَتا یلهَ نکنان.
وهدے آیان پولُسئے اے هبر اِشکت که هُدا مُردگان پدا زندگَ کنت، لهتێنا آییئے سرا مَلنڈ و مسکرا کرت، بله دگه لهتێنا گوَشت: ”اے بارئوا دگه برے مارا گێشتر سرپد کن.“
همِدا، پِستوسا په بُرزتئواری پولُسئے هبرئے تها دئور کرت و گوَشتی: ”او پولُس! تئو بێسار ائے، تئیی گێشێن زانت و زانگا ترا گنۆک کرتگ.“
آتِنئے مُلکی و درمُلکی سجّهێن مردمان، اَبێد چه اے کارا دگه کارے نێستاَت که بنندنت و نۆکێن هال و جاورانی بارئوا گپّ و تْران بکننت و بِشکننت.