زَبور 123:2 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

² اَنچۆ که گُلامێئے چمّ وتی واجهئے دستا سَکّ اَنت و مۆلدێئے چمّ وتی بانُکا مئے چمّ هُداوندێن هُدایا سَکّ اَنت که مئے سرا رهم بکنت.

زَبور 123:2 Referans Kwoze

زَبور 25:15

منی چمّ مُدام دێم په هُداوندا اَنت، چیا که هما اِنت که منی پادان چه داما آزاتَ کنت.

پێدایش 49:18

او هُداوند! وداریگ آن که تئو برَکّێنئے.

لوکا 18:1

ایسّایا په مریدان مِسالے آورت تان آیان سَرکِچ بدنت و پێش بداریت که هروهد دْوا بکننت و هچبر دلپرۆش و نااُمێت مبنت.

پێدایش 32:26

گڑا مَردا گۆن آکوبا گوَشت: ”بِلّ نون منَ رئوان که بامگواه اِنت.“ بله آکوبا گوَشت: ”تانکه منا برکَتَ ندئیئے، ترا رئوگا نئیلان.“

زَبور 119:82

منی چمّ تئیی کئولئے شۆهازا کۆر بوتگ‌اَنت، گوَشان: ”کدی منا تسَلّا دئیئے؟“