زَبور 122:1 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

¹ آیان که گوَشت: ”هُداوندئے لۆگا برئوێن“ من شادان بوتان.

زَبور 122:1 Referans Kwoze

زَبور 84:10

تئیی بارگاهئے یک رۆچے گهتر اِنت چه دگه جاگهێئے هزاران رۆچا، چه بدکارانی تمبوانی تها آرامێن زندێئے گوازێنگا منا وتی هُدائے درگاهئے دپا اۆشتگ دۆسترَ بیت،

زَبور 134:1

جی هئو، هُداوندا بنازێنێت، او هُداوندئے سجّهێن هزمتکاران که شپان هُداوندئے لۆگا آییئے هزمتا کنگا اێت!

زَبور 120:1

وتی سکّی و سۆریانی وهدا من گۆن هُداوندا پریات کرت و آییا منا پَسّئو دات.

زَبور 128:1

بَهتاور هما اِنت که هُداوندئے تُرسی دلا اِنت و آییئے پرمانبرداریا گامَ جنت.

زَبور 121:1

چمّان دێم په کۆها چستَ کنان منا کُمکّ چه کجا رسیت؟

زَبور 123:1

وتی چمّان دێم په تئو چستَ کنان، تئو که اَرشا، وتی بادشاهی تهتا نِشتگئے.

زَبور 55:14

که مارا وشّێن همراهیے هست‌اَت هما وهدا که گۆن مزنێن مُچّیے هُدائے لۆگا گامِنَ جت.

زَبور 133:1

چۆن وشّ و دلکَشّ اِنت که هُدائے مردم په تپاکی هۆر بنندنت.

زَبور 131:1

او هُداوند! منی دل گُروناک نه‌اِنت و نه که منی چمّ پُرکِبر اَنت. گۆن مزنێن کاران دلگۆشَ نبان و نه گۆن آ کاران که په منێ دلا باکَمال اَنت.

زَبور 130:1

من چه جُهلانکیان ترا تئوارَ کنان، او هُداوند!

زَبور 127:1

اگن هُداوند لۆگا مبندیت، بانبندانی زهمت بێکار اِنت. اگن هُداوند، شهرئے نِگهپانیا مکنت، نِگهپانانی نِگهپانی بێکار اِنت.

زَبور 125:1

آ که هُداوندئے سرا تئوکلَ کننت سَهیونئے کۆهئے پئیما اَنت که سُرێنگَ نبیت و تان اَبد برجاهَ مانیت.

زَبور 124:1

”اگن هُداوند گۆن ما گۆن مبوتێن،“ اِسراییل بگوَشات:

زَبور 119:111

تئیی پرمان مُدام منی میراس اَنت، منی دلئے شادمانی اَنت.

زَبور 129:1

”آیان منا چه ورناییا سکّ باز آزار داتگ،“ اِسراییل بگوَشات:

زَبور 126:1

وهدے هُداوندا سَهیونئے وشبَهتی پِر تَرّێنت و آورت ما پوره واب گندگا اتێن.

زَبور 42:4

وهدے وتی دلئے دردان درشانَ کنان، هئیالا کپان که چِه پئیما مزنێن مُچّیئے همراه اتان، جشنئے مزنێن مُچّیئے و گۆن شادهیئے کوکّار و شُگرگزاریئے سئوتان دێم په هُدائے لۆگا آیانی رهشۆن اتان.

زَبور 132:1

او هُداوند! داوودا یات کن و آییئے سَکّی و سۆریان.

زَبور 26:8

او هُداوند! منا تئیی لۆگ سَکّ دۆست اِنت، تئیی شان و شئوکتئے جاگه.