5 هُداوند وت تئیی نِگهپان اِنت، هُداوند تئیی راستێن نێمگا ساهگ اِنت.
هما که بُرزێن اَرشئے هُدائے پناهگاها نِشتگ، زۆراکئے ساهگا آرامَ گیپت.
من مُدام هُداوند وتی دێم په دێما دیستگ، آ منی راستێن پهناتا اِنت، چه همے سئوَبا منَ نلرزان.
هُداوند رۆچئے وهدا جمبرئے مِنُکێئے تها آیانی دێما رئوان اَت که راها پێش بداریت. شپئے وهدا آسئے مِنُکێئے تها آیانی دێما رئوان اَت که آیان رُژن بدنت و آ شپا هم سپر کرت بکننت و رۆچا هم.
چێا که هاجتمندئے راستێن نێمگا اۆشتیت تانکه آییا چه دادرسانی هُکما برَکّێنیت.
اورشَلیم، او اورشَلیم! تئو پئیگمبرانَ کُشئے و هُدائے راه داتگێنان سِنگسارَ کنئے. باز رندا من لۆٹتگ تئیی چُکّان وتی کِرّا مُچّ و یکجاه بکنان، اَنچُش که نکێنکێن مُرگے چورگ و چیپُّکان وتی بال و بانزُلانی چێرا مُچَّ کنت، بله شما نلۆٹت.