98 تئیی هُکم منا چه منی دژمنان داناترَ کننت، که مدام گۆن من گۆن اَنت.
بله آ که وتی چمّان دێم په تمان و کاملێن شَریَت، بزان ”آزاتیئے شَریَتا“ تَرّێنیت و آییئے سرا مُهرَ اۆشتیت، شمۆشکارێن اِشکنۆکے نهاِنت، مَنّۆکێن کار کنۆکے. آ وتی کار و کِردا بَهتاورَ بیت.
من تئیی هبر وتی دلا اَمبار کرتگاَنت که تئیی هلاپا گناه مکنان.
من وپاداریئے راه در چتگ، وتی دل تئیی هُکمانی منّۆک کرتگ.