زَبور 119:97 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

⁹⁷ تئیی شَریَت منا چۆن دۆست اِنت، سجّهێن رۆچا همِشیئے پِگرا آن.

زَبور 119:97 Referans Kwoze

زَبور 1:2

هما که واهگی گۆن هُداوندئے تالیما اِنت و رۆچ و شپ آییئے تالیمئے سرا پِکرَ کنت.

زَبور 119:159

بچار تئیی رهبند منا چۆن دۆست اَنت، وتی مِهرئے هسابا منا زندگ بدار، او هُداوند!

زَبور 119:48

من په تئیی هُکمانی زورگا وتی دست شهار داتگ‌اَنت که منا دۆست اَنت و تئیی پرمانانی سرا پِگرَ کنان.

زَبور 119:167

تئیی پرمانانی رَندگیریا کنان که منا سکّ دۆست اَنت.

زَبور 119:165

هما که تئیی شَریَتا دۆستَ دارنت، سکّ اێمن اَنت و آیان هچّ چیزّ ٹَگلێنتَ نکنت.

زَبور 119:127

منا تئیی هُکم چه تلاها دۆست‌تر اَنت، چه اَسلیگێن تلاها گێشتر.

زَبور 119:113

چه دوروێن مردمان نَپرتَ کنان و تئیی شَریَتا دۆستَ داران.

زَبور 119:15

تئیی رهبندانی سرا پِگرَ کنان و تئیی راهانَ چاران.

زَبور 119:47

چه تئیی هُکمان شادمان آن، که منا دۆست اَنت.