92 اگن تئیی شَریَت منی شادمانی مبوتێن، من مسیبتانی تها گار و گُمسار بوتگاَتان.
هر چیزّے که پێسرا نِبیسگ بوتگ، په مئے تالیما بوتگ، تان گۆن پاکێن کتابئے بَکشتگێن سَبر و دِلبڈّیا مارا اُمێت برسیت.
سکّی و سۆری منی سرا آتکگاَنت بله تئیی هُکم منی شادمانی اَنت.
تئیی رهمت منا سَر باتنت تان زندگ بمانان، که تئیی شَریَت منی شادمانی اِنت.
تئیی پرمان منی شادمانی اَنت، په من سۆج و سَلاه اَنت.
دلجم آن که هُداوندئے نێکیا زندگێنانی زمینا گندان.
چه تئیی هُکمان شادمانَ بان و تئیی هبرا نشمۆشان.
سکّی و سۆریان منی تسلّا همِش اِنت، تئیی کئول منا زندگَ داریت.